Roman Kołakowski cytaty

„Zjadłem w tej szkole prawie wszystko –
Zwierzątek parę w formalinie,
Równię pochyłą, szkielet, cyrkiel,
Bardzo mnie belfrzy nienawidzą.
Od czasu, kiedym pożarł mapy,
Historyk plącze się w zeznaniach,
A fizyk bez amperomierza
Mierzy prąd stały kukurydzą…”

„Chociaż strawiłem śliczne plansze
I śmieszne z gipsu części obie,
Bo temat „Skąd się biorą dzieci”
Specjalnej troski nie wymaga –
Wszystkie pomoce naukowe
Noszą uczniowie wciąż przy sobie (…).”

„Bo skat to forma artykulacji,
To układ sylab asemantyczny,
Uniwersalny w komunikacji,
Zrytmizowany kod fonetyczny.
Skat to eufonizm fascynujący,
System głoskowej instrumentacji,
Pełen wyrazu – nic niemówiący,
Po prostu sedno improwizacji.”

„Zaczęło się od Ewy Dałkowskiej, która w swoim recitalu zaśpiewała 13 moich piosenek. To był rok 1988. Potem już właściwie nie było przeglądu, żebym nie wtrącił swoich pięciu groszy.”

„Dziś nowo-mowa to już wspomnienie,
To sztuczny język jak esperanto,
Bo tylko skat i jazzowe brzmienie
Zastąpią nudne marszowe canto.”

„A moja prawda jak struna drga, radośnie woła lub cicho łka.”

„Zabiegałem o możliwość wykonania utworów Waitsa od 1995 roku, ale nigdy wcześniej nie uzyskałem jego zgody. Waits ma (…) zasadę, że nie zgadza się na wykonywanie swoich utworów w innym języku niż angielski. Przekonała go do tego dopiero płyta Kazika z songami Weilla. Zachwycił się interpretacją Kazika, a co do mnie, przekonał się, że potrafię tłumaczyć, nie burząc jednocześnie oryginalnej frazy muzycznej. Poprosił mnie tylko o wsteczny przekład tekstów, żeby sprawdzić, jakiej użyłem metaforyki, i zaaprobował ją.”

„Niemieckie przysłowie mówi, że kiedy anioły przebywają w towarzystwie Boga, to słuchają Bacha, a gdy są same – Mozarta.”

„Lwów to dla mnie zagranica.”