Renato Raffaele Martino , włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał protodiakon.
Studiował na kilku uczelniach rzymskich - na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim , na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim , przy Trybunale Roty Rzymskiej. Na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie zdobył przygotowanie dyplomatyczne. 27 czerwca 1957 przyjął w Salerno święcenia kapłańskie z rąk miejscowego arcybiskupa Demetrio Moscato.
Od lipca 1962 pracował w służbie dyplomatycznej Watykanu. Był attaché nuncjatury w Nikaragui, sekretarzem nuncjatury na Filipinach, audytorem nuncjatury w Libanie, radcą nuncjatury w Brazylii. Lata 1970-1975 spędził w Rzymie w Sekretariacie Stanu. W lipcu 1963 nadano mu tytuł nadzwyczajnego tajnego szambelana .
14 września 1980 został mianowany arcybiskupem tytularnym Segerme oraz pronuncjuszem w Tajlandii, jednocześnie delegatem apostolskim w Laosie, Malezji i Singapurze; sakry biskupiej udzielił mu 14 grudnia 1980 w Rzymie kardynał Agostino Casaroli, ówczesny sekretarz stanu. Od 1983 był dodatkowo delegatem apostolskim w Brunei, a w 1986 został przeniesiony na stanowisko stałego obserwatora Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Nowym Jorku.
Od 1 października 2002 do 24 października 2009 pełnił funkcję prezydenta Papieskiej Rady Iustitia et Pax. 21 października 2003 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię S. Francesco di Paola ai Monti. W związku ze śmiercią papieża w kwietniu 2005 dalsze pełnienie funkcji prezydenta Rady przez kardynała Martino uległo zawieszeniu. Brał udział w konklawe 2005, po wyborze Benedykta XVI ponownie objął obowiązki przewodniczącego rady Iustitia et Pax. Od marca 2006 do lutego 2009 był jednocześnie przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Opieki Duszpasterskiej Emigrantów i Osób Podróżujących.
23 listopada 2012 w związku z ukończeniem 80 roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe.
Od 12 czerwca 2014 sprawuje funkcję protodiakona Kolegium Kardynalskiego.
✵
23. Listopad 1932
