Paweł Królikowski cytaty

„W moim domu rodzinnym nie było aż tak bardzo tłoczno, byłem rozpuszczonym dzieciakiem przez pierwsze sześć lat, szczęśliwym jedynakiem, gwiazdą w domu, dopóki się nie urodził mój utalentowany, popularny, młodszy brat.”

„(…) fanem teatru to ja nie jestem. Nie wytrzymuję w nim ani jako widz, ani jako aktor. (…) W teatrze pracuje się tygodniami nad rolą – czego nie cierpię. Nie lubię ani oglądać efektów tego procesu, ani mu się poddawać. Już kiedy zdawałem do szkoły teatralnej, wiedziałem, że nie chcę być tylko aktorem. Najważniejszy był dla mnie wtedy odpowiedni artystyczny klimat i myślałem, że znajdę go pewnie w Krakowie, albo może we Wrocławiu. Raczej nie w Warszawie, a na pewno nie w Łodzi.”

„Żywot aktora w Polsce trwa kilka lat, a potem są tylko wspomnienia i… tantiemy – na żałosnym poziomie. Wiem, co w naszym zawodzie znaczy bezrobocie i głód. W moim zawodzie nie ma nawet minimalnych socjalnych zabezpieczeń, a już zwłaszcza gdy nie jest się na teatralnym etacie. Przez dziesięciolecia w tym kraju artyści zapomnieli, że wykonują artystyczny zawód i nie potrafią się upominać o swoje prawa.”

„Historia literatury według Kabaretu Moralnego Niepokoju”

„Bardzo mi się podobała wypowiedź Agnieszki Dygant, która kiedyś powiedziała, że aktor w serialu traci tajemnicę. Bo postaci, które tworzy, dopóty są interesujące, dopóki ich dobrze nie poznamy. A on sam też nie powinien pokazywać się zbyt często, by nie spowszednieć. A ze mną w tej chwili jest tak, że co włączyć telewizor – to jestem.”

„Telewizyjni decydenci dostali obłędu na punkcie pieniędzy i oglądalności.”

„To nie koniec świata!”

„Ja wam pokażę!”