Otto Weininger: Kobieta

„Z chwilą, kiedy mężczyzna przezwyciężyłby swoją płciowość, kobieta musiałaby umrzeć.”

„Jeśli kobietę zapytać, co przez swe „ja” rozumie, nie potrafi ona przedstawić sobie pod tym nic innego, jak tylko swe własne ciało. Jaźnią kobiety jest jej powierzchowność zewnętrzna.”

„Nic tak mężczyzny nie uszczęśliwia, jak kiedy go jaka dziewczyna kocha; nawet jeśli go zrazu nie pociągnęła ku sobie, istnieje dlań w wysokim stopniu niebezpieczeństwo, że ogniem zapłonie. Dla kobiety miłość mężczyzny, który jej się nie podoba, jest tylko zadowoleniem własnej próżności. Kobieta rości sobie stale jednakowe pretensje do wszystkich mężczyzn, jacy są na świecie.”

„Kobieta chlubi się tym, że jest kochana, chełpi się tym wobec innych kobiet, aby obudzić w nich zazdrość.”

„Albowiem kobieta domagająca się czystości mężczyzny jest, pomijając jej histerie, tak głupia i dla wszelkiej prawdy nieprzystępna, że nawet niejasno nie czuje tego, że przez to samą siebie neguje, czyniąc się absolutnie i bez ratunku bezwartościową, pozbawiając się swej egzystencji.”

„Z dowodem alogiczności kobiety absolutnej da się połączyć dowód jej amoralności w konkretnych wypadkach.”

„Kobieta nie dba zgoła o prawdę i dlatego nie jest poważna. Z tego powodu też nie można serio twierdzić, iż myśli w pełnym tego słowa znaczeniu.”

„W uwielbieniu mężczyzny dla bohaterów znajduje znów wyraz fakt, że genjalność jest złączona z męskością, że stanowi męskość idealną, spotęgowaną; albowiem kobieta nie ma świadomości samorodnej, lecz otrzymuje ją od mężczyzny, żyje ona nieświadomie, mężczyzna świadomie: najwyższą atoli świadomość ma genjusz.”

„Wszelka teoria odmawiająca kobiecie logiki winna udowodnić, że kobieta nie umie pojąć ani poddać się nie tylko zasadzie sprzeczności (i identyczności), odnoszącej się do pojęcia, lecz także zasadzie racji, pod której władzą stoi sąd.”

„Okazało się najpierw, że jest ona wyłącznie i nieprzerwanie (a nie tylko w pewnych odstępach czasu) płciowo zaabsorbowana, że cieleśnie i duchowo w całej swej istocie nie jest niczym innym jak tylko samą właśnie płciowością. Przyłapaliśmy ją na tym, jak od wszystkich bez wyjątku rzeczy doznaje na całym ciele i bez przestanku wrażeń spółkowania. I jak cale ciało kobiety jest tylko przyległością jej organów płciowych, podobnie w myśleniu jej idea spółkowania ujawnia się jako zagadnienie centralne.(…) Spółkowanie jest najwyższą wartością kobiety; stara się ona zawsze i wszędzie doprowadzić je do skutku.”

„Kobieta wtedy dopiero osiąga egzystencję, kiedy mężczyzna przytakuje własnej płciowości, kiedy neguje absolut i odwraca się od życia wiekuistego ku życiu niższemu. Tylko wtedy, gdy coś, co jest czymś, dochodzi do tego, co jest niczym, może to, co jest niczym, dojść do czegoś.”

„Kobieta, nawet gdy jest sama, żyje ciągle w stanie zespolenia z wszystkimi ludźmi, których zna. To dowód, że nie jest monadą, gdyż wszystkie monady mają granice.”

„Istota pozbawiona czynności pojęciowych tak jak prawdziwa kobieta musi być zarazem nieuchronnie pozbawiona władzy sądzenia.”

„Kobieta jest tylko płciową, mężczyzna jest także płciowym.”