Nikolaus Ludwig hrabia von Zinzendorf – niemiecki teolog ewangelicki i reformator religijny, przywódca ruchu pietystycznego w Saksonii.
Pochodził z rodziny szlacheckiej, wcześnie poczuł w sobie powołanie na duchownego, ale pod naciskiem rodziny podjął studia prawnicze w Wittenberdze .
W latach 1719-1721 odbył kilkunastomiesięczną podróż po Europie, podczas której poznał ówcześnie panujące stosunki międzywyznaniowe i zgłębiał pisma religijne .
Po powrocie do Drezna Zinzendorf objął stanowisko radcy sądu apelacyjnego na dworze drezdeńskim, wkrótce jednak porzucił karierę polityczną na rzecz teologii. W 1722 ożenił się; w tym też roku pozwolił osiedlić się na terenie swojego majątku w Łużycach Górnych uchodźcom religijnym z Moraw .
Twórca tzw. „teologii serca”, był przywódcą wspólnoty religijnej Herrnhut , dla której opracował własny model nabożeństw. Od 1727 w Herrnhut praktykowano wspólne przystępowanie do Sakramentu Ołtarza osób z różnych wyznań, co było w owych czasach ewenementem. Zinzendorf jest autorem wielu pieśni kościelnych, śpiewanych do dziś w kościołach protestanckich .
W 1737 roku Nikolaus von Zinzendorf otrzymał od seniora braci czeskich Daniela Ernesta Jabłońskiego ordynację na biskupa braci morawskich.
Reported in Josiah Hotchkiss Gilbert, Dictionary of Burning Words of Brilliant Writers (1895), p. 80.
