Max Liebermann – niemiecki malarz i grafik pochodzenia żydowskiego. Przedstawiciel realizmu, później impresjonizmu. Współzałożyciel Berlińskiej Secesji.
Urodził się jako syn zamożnego żydowskiego przemysłowca, Louisa Philippe Liebermanna i jego żony . Jego dziadek Joseph Lieberman był przedsiębiorcą włókienniczym. Jako pierwszy w Prusach zbudował maszyny do produkcji bawełny, tkanin i tym samym załamał angielski monopol. Bratem Maxa był Felix Liebermann , niemiecki historyk. Jego kuzyn Carl Theodore Liebermann był niemieckim chemikiem.
Liebermann najpierw studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie w Berlinie, ale później studiował malarstwo i rysunek w Weimarze w 1869 roku w Paryżu w 1872 roku, gdzie malował pod wpływem Gustawa Courbeta, Milleta i Munkacsy'ego.
Studiował u Charlesa Verlata, Carla Steffecka i Ferdinanda Wilhelma Pauwelsa. Podczas wojny francusko-pruskiej , Lieberman służył koło Metzu jako medyk z zakonu joannitów.
W latach 1873–1878 przebywał w Paryżu. W latach 1878–1884 działał w Monachium, później w Berlinie. Odbył podróż naukową do Holandii 1876–1877, gdzie wpłynęła na niego sztuka Israelsa.
Malował pejzaże, portrety, sceny religijne i rodzajowe. Tworzył akwaforty. Początkowo tworzył realistyczne obrazy o ciemnych kolorach: Kobiety skubiące gęsi , następnie rozjaśnił paletę w plenerowych kompozycjach z Holandii Dom starców w Amsterdamie , Wiązanie sieci . Po 1890 wprowadził efekty impresjonistyczne, wykształcając ostatecznie swój styl: Kąpiący się chłopcy , Gra w polo , Uliczka żydowska w Amsterdamie oraz pejzaże z Wannsee.
Wybrane dzieła: Kobiety skubiące gęsi , Naprawa sieci , Kobieta z kozami oraz portrety: burmistrza Petersena , Autoportret . Znany również jako grafik.
Napisał Die Phantasie in der Malerei .
✵
20. Lipiec 1847 – 8. Luty 1935