Maria Simma – austriacka mistyczka, mieszkanka alpejskiej wioski Sonntag, znana dzięki swej książce "Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi".
Była drugim dzieckiem Józefa Antoniego Simmy i Alojzy Rinderer. Ojciec Marii, Józef Antoni, był synem właściciela gospody "Pod Lwem" Józefa Antoniego Simmy i Anny Pfisterer z Sonntag. Matka Marii Simmy była córką kolejarza. Kierownikiem duchowym Marii Simmy był ksiądz Alfons Matt.
Maria Simma trzykrotnie usiłowała wstąpić do klasztoru, ale spotkała się z odmową ze względu na stan zdrowia. Od 1940 r. zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych. Widzeniom towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne.
W sprawozdaniu o Marii Simmie opracowanym przez księdza proboszcza Alfonsa Matta przeznaczonym dla właściwego biskupa Franciszka Tschanna, sufragana w Feldkirch, proboszcz napisał: Wiarygodność opisanych zjawisk można do pewnego stopnia ustalić, sprawdzając zgodność tego, co zgłaszała Maria Simma na prośbę zmarłych, z relacjami ich żyjących bliskich. Większości przypadków wszak zupełnie nie znała.
Doświadczenie obcowania z duszami czyśćcowymi była wynikiem ślubów zostania ofiarą miłości i zadośćuczynienia jakie Maria Simma złożyła Matce Najświętszej. W efekcie tego dusze mogły nawiedzać Marię Simmę i prosić ją o pomoc poprzez dobrowolne przyjęcie na siebie różnych cierpień w ich intencji. Po jakimś czasie liczba próśb była tak duża, że Maria Simma pośredniczyła pomiędzy duszami czyśćcowymi a ich rodzinami, informując o ich prośbach, których spełnienie ulży cierpieniom czyśćcowym.
Maria Simma wspomina m.in. dusze Berty z Francji zmarłej w roku 1740, wiedenki zmarłej w roku 1810, włoskiej prostytutki oraz dwóch Włoszek, które zginęły podczas bombardowania. Zgłosiła się do niej także dusza Pawła Gisingera z Koblach z prośbą, aby jego siedmioro dzieci zebrało 100 szylingów na misje i zamówiło dwie msze św.
Dotychczas, pomimo podejmowania takich prób, nikomu nie udało się dowieść, że Maria Simma i jej kierownik duchowy dopuścili się oszustwa, a fakty opisane w książce zostały sfingowane.
✵
2. Luty 1915 – 16. Marzec 2004
