Karol Irzykowski: Człowiek

„Dziwne jest, że człowiek jest dumny raczej z tego, co mu dała natura, niż z własnych zasług.”

„Prócz świata największa zagadką dla człowieka jest drugi człowiek.”

„Nawet człowiek samotny nie mógłby się czuć samotnym bez tła, które tworzą inni ludzie.”

„Człowiek nie wytworzył sobie jeszcze ideału, za który by było warto umierać, ale lubi w ogóle za coś umierać. I to jest na razie najlepsze.”

„Nałożyliśmy sobie dobrowolnie pęta na fantazję. Od chwili, kiedy człowiek sam na prawdę zaczął latać, Pegaz musi orać.”

„Tkwi w człowieku pewna mistyczna zaborczość, która „widzieć” utożsamia z „mieć.””

„Przypadek jest nie tylko wypadkową nieobliczalnych, ważnych sił żyjących poza człowiekiem, on także ściąga dookoła siebie siły tkwiące w samym człowieku, staje się odczynnikiem natury ludzkiej i demaskuje ją lub apoteozuje.”

„Człowiekiem być to znaczy być samym wśród ludzi. Indywidualizm – dzierżawa pewnej idei.”