Karen Horney cytaty (9 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

Karen Horney cytaty

Karen Horney z domu Danielsen – niemiecka psychoanalityk i psychiatra, najbardziej popularna przedstawicielka koncepcji psychodynamicznych, współtwórczyni neopsychoanalizy. Od 1932 pracownik Instytutu Psychoanalitycznego w Berlinie. W 1932 wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie wraz z Erichem Frommem założyła Amerykański Instytut Psychoanalityczny. W swoich pracach podkreślała społeczno-kulturowe uwarunkowania rozwoju osobowości i zaburzeń, dystansując się wobec biologizmu koncepcji Sigmunda Freuda. Jej najsłynniejsze dzieło to Neurotyczna osobowość naszych czasów .

W swojej pracy Karen Horney inaczej interpretuje siły przyczyniające się do powstania nerwicy. Podobnie jak Freud stwierdziła, że przyczyną nerwicy są nierozwiązane wewnętrzne konflikty. Siłą napędową tych konfliktów są popędy, które zupełnie inaczej niż w koncepcji Freuda, są siłą specyficzną dla neurotyków. Rodzą się one z poczucia wyizolowania, bezradności, strachu, wrogości. Ich celem jest zdobycie poczucia bezpieczeństwa. Cechą charakterystyczną i przyczyną nerwicy jest neurotyczna struktura charakteru, nerwica charakteru. W tym ujęciu charakter składa się z sprzecznych tendencji, które neurotyk próbuje pogodzić, choć jest to całkowicie niemożliwe.

Przyczyną kształtowania się nerwicy charakteru jest zdaniem Karen Horney frustracja potrzeby bezpieczeństwa, która jest skutkiem niesprzyjających warunków w środowisku domowym np.:

niekonsekwencja rodziców

faworyzowanie któregoś z rodzeństwa

brak prawdziwych uczuć, szczerych i otwartych

nadopiekuńczość rodziców

zbyt mała opiekuńczośćSkutkiem tej frustracji jest pojawienie się lęku i wrogości. Wrogość jest naturalną reakcją na frustrację potrzeb. W tym jednak wypadku musi zostać wyparta, gdyż ujawnienie jej godziłoby w bezpieczeństwo dziecka. Są cztery przyczyny wyparcia wrogości:

bezradność - dziecko musi wypierać wrogość gdyż potrzebuje rodziców

strach - musi wypierać wrogość, gdyż boi się kary za okazywanie wrogości

miłość - dziecko wypiera wrogość, gdyż chce trzymać się złudnych namiastek miłości dawanej przez rodziców

poczucie winy - dziecko wypiera wrogość, gdyż gdyby ją okazywało - byłoby złym, niekochanym dzieckiemWyparta wrogość i lęk wynikłe z frustracji potrzeby bezpieczeństwa przyczyniają się do rozwijania lęku podstawowego, który jest osią nerwicy i głównym motorem napędowym. Dziecko musi łagodzić ten lęk. Są cztery główne sposoby obrony przed lękiem podstawowym:

uległość - dlatego aby nie dać powodu do wyrządzenia krzywdy

miłość - bo gdy dziecko zdobędzie miłość to nie będzie krzywdzone

władza - aby można było się samemu bronić przed spodziewaną krzywdą

izolacja - minimalizacja potrzeb i maksymalizacja samodzielnościZ czasem te sposoby obrony przed lękiem krystalizują się w sztywne i trwałe postawy, dla których charakterystyczna jest pewna struktura potrzeb:

Struktura tych potrzeb jest neurotyczna gdyż są:

kompulsywne - zaspokajanie ich jest przymusem

nienasycone - niemożliwe jest ich zaspokojenie, gdyż u ich podstaw leży niezaspokojona potrzeba bezpieczeństwa

sztywne - reakcja która zaspokaja tę potrzebę jest taka sama

wewnętrznie sprzeczne - istnieje konflikt między potrzebami dominującymi a tymi wypartymi

zaburzona jest ich hierarchia - z uwagi na to, że wyparte popędy są niezaspokajane - nasilają sięZ uwagi na taką ich strukturę występuje konflikt pomiędzy postawami, który trzeba jakoś rozwiązać. Jest na to kilka sposobów:

Potrzeby sprzeczne z dominującą - utrwaloną zwiększają lęk, istnieje zatem konieczność ich wyparcia

Istnieją sprzeczne przekonania, uczucia, które występują w takiej izolacji, że nie stanowią sprzeczności

Uczucia są kontrolowane - nie można uświadomić sobie uczuć sprzecznych z własną postawą

Wszystko co nie pasuje do idealnego obrazu JA ulega projekcji

Postawa, która jest dominująca ulega gloryfikacji - a to z uwagi na:

konieczność uzyskania spójności

silny napór wypartych postaw przeciwnychZaczyna zatem działać mechanizm idealizacji własnej postawy, własnego JA. Pojawia się tutaj egocentryzm i JA - idealne. Tutaj nastąpić musi rozłam z rzeczywistością. Im bardziej wyidealizowany jest obraz tym mniejszy ma związek z rzeczywistością.

Takie wyidealizowany obraz JA jest mało stabilny, z jednej strony osoba widzi siebie jako wielką, lepszą od innych, a z drugiej strony brak jej pewności siebie. Antycypuje zatem dwie rzeczy:

antycypacja odrzucenia przez ludzi

antycypacja zawalenia się obrazu własnego JATe dwa elementy zasilają lęk wtórny. Lęk ten jest powodem objawów wegetatywnych i z tym lękiem pacjenci trafiają do lekarza. Bardzo istotne jest, że w koncepcji Karen Horney mamy do czynienia z dwoma rodzajami lęku:

Lęk pierwotny

Lęk wtórny Wikipedia

✵ 16. Wrzesień 1885 – 4. Grudzień 1952

Karen Horney: 9 Cytatów 0 Polubień

Karen Horney: Cytaty po angielsku

“A perfectly normal person is rare in our civilization.”

Help us translate this quote

Karen Horney

“It is amazing how obtuse otherwise intelligent patients can become when it is a matter of seeing the inevitability of cause and effect in psychic matters.”

Help us translate this quote

Karen Horney książka Neurosis and Human Growth

Neurosis and Human Growth (1950), Chapter 2, Neurotic Claims
Kontekst: It is amazing how obtuse otherwise intelligent patients can become when it is a matter of seeing the inevitability of cause and effect in psychic matters. I am thinking of rather self-evident connections such as these: if we want to achieve something, we must put in work; if we want to become independent, we must strive toward assuming responsibility for ourselves. Or: so long as we are arrogant, we will be vulnerable. Or: so long as we do not love ourselves, we cannot possibly believe that others love us, and must by necessity be suspicious toward any assertion of love. Patients presented with such sequences of cause and effect may start to argue, to become befogged or evasive.

“If you want to be proud of yourself, then do things in which you can take pride”

Help us translate this quote

Karen Horney

Źródło: Neurosis and Human Growth: The Struggle Towards Self-Realization

“A person so shut out from every possibility of happiness would have to be a veritable angel if he did not feel hatred toward a world he cannot belong to.”

Help us translate this quote

Karen Horney

The Neurotic Personality of Our Time (1937), pp. 227–228
Kontekst: [The neurotic] feels caught in a cellar with many doors, and whichever door he opens leads only into new darkness. And all the time he knows that others are walking outside in sunshine. I do not believe that one can understand any severe neurosis without recognizing the paralyzing hopelessness which it contains. … It may be difficult then to see that behind all the odd vanities, demands, hostilities, there is a human being who suffers, who feels forever excluded from all that makes life desirable, who knows that even if he gets what he wants he cannot enjoy it. When one recognizes the existence of all this hopelessness it should not be difficult to understand what appears to be an excessive aggressiveness or even meanness, unexplainable by the particular situation. A person so shut out from every possibility of happiness would have to be a veritable angel if he did not feel hatred toward a world he cannot belong to.