Jun'ichirō Tanizaki cytaty

Jun’ichirō Tanizaki – jeden z najwybitniejszych pisarzy japońskich. Był kandydatem do literackiej Nagrody Nobla.

Urodził się w Tokio, w bogatej rodzinie kupieckiej, która szybko zubożała i nie mogła opłacać jego nauki. Był nad wiek rozwinięty i uzdolniony. Liceum ukończył dzięki pomocy nauczycieli i w 1908 r. zapisał się na Wydział Literatury Japońskiej Cesarskiego Uniwersytetu Tokijskiego. Znał kulturę i literaturę europejską, której wpływy można znaleźć w jego utworach. Przede wszystkim jednak fascynował się klasyczną literaturą japońską. Sam finansował swoją edukację, pracując jako nauczyciel domowy. Działalność literacką rozpoczął w 1910 r.

Początkowo interesował się estetyzmem, skierowanym przeciwko japońskiemu naturalizmowi, satanizmem i dandyzmem europejskim. Potem w jego twórczości uwidocznił się wpływ Oscara Wilde’a. Fascynował się zachodnim stylem życia: chodził w garniturze, grał na gitarze. Uważał, że Tokio zniszczone w 1923 r. przez trzęsienie ziemi będzie można odbudować w zachodnim stylu. Potem nastąpił u niego przełom duchowy i powrót do kultury japońskiej.

Niewielu pisarzy tak dogłębnie poznało mroczne zakamarki ludzkiej namiętności i pożądania. Z pewnością zaś żaden inny japoński pisarz nie przejął tak licznych elementów ze sprzecznych wobec siebie tradycji: japońskiej i zachodniej, poszukując istotnej syntezy obu kultur. W swej twórczości, naznaczonej piętnem pogoni za anormalnymi przyjemnościami, zajmuje się tym, co dla innych jest żenujące i niegodne opisu.

Tanizaki dokonał przekładu na język współczesny klasycznej powieści japońskiej z XI w. pt.: Genji monogatari. Pierwsze wydania ukazały się w latach 1940–1942, ale w następnych latach wielokrotnie ją poprawiał. Wersja ostateczna, licząca 2200 stron, ukazała się w 1964 r.

W 1923 r. został wybrany do Japońskiej Akademii Sztuki.

✵ 24. Lipiec 1886 – 30. Lipiec 1965 • Natępne imiona Джуничиро Танидзаки, Tanizaki Junichiro, جین‌ایچیرو تانیزاکی, ജുനിച്ചിറോ തനിസാക്കി