Judasz Iskariota – jeden z apostołów, według przekazów Ewangelii synoptycznych wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu , po czym – również według Mateusza – popełnił samobójstwo. Mt 27,5: „Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi oddalił się, potem poszedł i powiesił się”. Według Piotra „spadłszy głową na dół, pękł”. Natomiast według Papiasza „zdrajca tak się roztył, iż nie mógł tam, gdzie łatwo przejeżdżał wóz, przejść nawet z pochyloną głową”. Chrześcijanie wierzą, że fakty te zostały przepowiedziane w Starym Testamencie .
Jeśli chodzi o genezę przydomku Iskariota, wysunięto trzy hipotezy:
pochodzi od miejsca pochodzenia Judasza – miasta Keriot ; pogląd ten potwierdza fakt, że Judasz był też nazywany synem Szymona Iskarioty ; wedle tej opinii byłby jedynym z Dwunastu, który nie pochodził z Galilei,
związany jest ze słowem sicarius, co znaczyłoby, że Judasz był związany z sykariuszami, skrajnym odłamem zelotów ,
pochodzi od aramejskiego słowa iszkarja – w myśl tej teorii został on nadany Judaszowi dopiero przez tradycję chrześcijańską.
Wszystkie wykazy apostołów zawarte w Nowym Testamencie wymieniają Judasza na ostatnim miejscu.
Gnostycka sekta ofitów czciła Judasza jako aktywnego uczestnika Bożego planu zbawienia .
W Wielkanoc roku 2006 wydano tłumaczenie odnalezionej w 1978 r. w Egipcie koptyjskiej kopii gnostyckiego apokryfu nazwanego Ewangelią Judasza , według którego Jezus poprosił Judasza, aby go wydał, co oznaczałoby, że Judasz nie był zdrajcą, lecz wykonawcą woli Chrystusa. Przy podawaniu tej informacji pomija się jednak często fakt, że w apokryfie argumentem Jezusa za zdradą było nie zbawienie ludzkości, lecz uwolnienie jego samego od cielesnej powłoki.
Według jednej z hipotez, Judasz zgodził się zostać jednym z Apostołów, gdyż widział w osobie Jezusa przywódcę, który by poprowadził Żydów przeciwko Rzymianom. Sam Judasz miał być faworyzowany na tle pozostałych uczniów, co ma rzekomo potwierdzać wybranie go na skarbnika apostołów, co - według amerykańskiego duchownego Davida Wilkersona - ma być dowodem na zaufanie Jezusa względem Iskarioty. Inną poszlaką mającą wskazywać na uprzywilejowanie Judasza, ma być jego często zasiadanie bezpośrednio po prawej stronie Chrystusa, co miało być miejscem zaszczytnym.
Inna hipoteza głosi, iż Judasz celowo zdradził Jezusa, aby po jego śmierci móc przeprowadzić z grupą zelotów powstanie przeciw Rzymowi, co z kolei kłóci się z biblijnym przekazem, w którym popełnia samobójstwo.
== Przypisy ==
✵
?? – 30 n. e.
