Józef Jankowski – polski pisarz, poeta, dziennikarz.
Był synem Aleksandra Jankowskiego i Antoniny Jankowskiej z Mordazów. Uczęszczał do gimnazjum w Łomży, następnie do około 1888 roku studiował na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Miał zamiar zostać aktorem i ukończył szkołę dykcji i deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Wyjechał do Paryża, gdzie studiował w École des Hautes Études Po powrocie do Warszawy zajął się działalnością literacką i dziennikarską: w latach 1896–1900 redagował „Kurier Świąteczny”, od 1905 do 1913 roku „Przyjaciela Dzieci”, a w latach 1909–1910 „Romans i Powieść”, dodatek do tygodnika „Świat”, przez pewien czas pełniłniąc także funkcję sekretarza redakcji tego czasopisma. W 1915 roku uległ częściowemu paraliżowi.
Interesował się filozofią Józefa Marii Hoene-Wrońskiego i przełożył kilkanaście jego dzieł. Był jednym z założycieli i prezesem powstałego w 1919 roku w Warszawie Instytutu Mesjanistycznego im. J.M. Hoene-Wrońskiego.
Wikipedia
Źródło: Stołowe nogi, ze zbioru Antologia bajki polskiej
Źródło: Jesień z antologii Ziemia polska w pieśni
