Józef Ignacy Kraszewski cytaty

strona 3

„Każdy wiek tworzy sobie fizjognomie sobie właściwe. Niegdyś, mimo walk, niepokojów i twardych prób losu, wielki spokój ducha i męstwo piętnowały się majestatyczną na licu pogodą. (…) Na dzisiejszych twarzach wypieszczonych dzieci wieku widać konwulsje jego, chorobę, słabość, niecierpliwość. Twarze są potargane, niespokojne, wystraszone, gniewne, wyzywające, nieszczęśliwe.”

„Humor ma swoje prawa, najprzód wydrapuje się na pewną wyżynę pozorną, z której wygodnie jest sarkać, nie dając się pochwycić, po wtóre posługuje się fantazją dozwalającą omijać miejsca, których się przebrnąć nie spodziewa, na ostatek chwyta on, co napadnie, i sieka na bigos najkosztowniejsze ingrediencje z najbrudniejszym śmieciem, i to mu uchodzi.”

„Charaktery są logiczne zawsze. Kto umie kochać, kocha, kto jest złym, musi nim być do końca.”

„Małżeństwo to przecie ostatnia loteria, jak się na nim stawkę przegra, pozostaje tylko modlić się do św. Józefa, patrona dobrej śmierci.”

„Starzenie się ludzi podlega zaprawdę prawom dziwnym. To co w twarzy stanowiło jej piętno charakterystyczne, jej właściwość, z wiekiem nie ginie, ale się uwydatnia.”

„Pracowitym dzień się poczynał – próżniakom nie skończył się jeszcze.”

„Nie ma nic gorszego jak z chłopa pan, a z brata nieprzyjaciel.”

„Kto uchodzi, ma sto dróg; kto gna, jedną.”

„Złym Bóg dopuszcza godzinę zwycięstwa, ale im panowania nie daje.”

„Rosło to złe ziele jak pokrzywa pod płotem, która gdy się z ziemi wytyka, ani jej widać, nie wiadomo kiedy do góry się bierze, aż i płot sam zakrywa.”

„Nas ręka boża dotknęła za to, żeśmy własnych panów szanować nie umieli, za to dziś czerń nam karki gniecie.”

„Żaden wyżeł kuropatw tak nie zwęszy, jak ludzie pieniądze. Kto ich nie ma, niech się dmie jak chce – czci mu nie oddadzą.”

„Wszystko złe zawsze należy przewidywać, a dobremu nie dowierzać – to moja zasada.”

„Nieszczęściem zwalani ludzie i rękawiczki zarówno trudno oczyścić się dają.”

„Na świecie wiara w siebie i umiejętność sprzedania się należą do najgłówniejszych tajemnic tego, co się szczęściem nazywa. Kto sam siebie nie ceni i nie chwali, tego ludzie z pewnością, wyjąwszy chyba malutką garstkę, ani oszacują, ani podniosą. Mundus vult decipi.”

„Ludzie, ile razy spotkają się z podobną bezczelną zuchwałością, najczęściej przed nią głowę skłaniają.”

„Kto raz doświadczył, że własną wolą rządzić się nie umie, ten powinien ze świadomością słabości własnej wolę swą poddać innej, wyższej i wykształceńszej.”

„Kobiety noszą się z talentami, póki za mąż nie pójdą, potem na uprawę ich nie mają czasu.”

„Kobieta najostyglejsza znajduje przyjemność odgrzewając się przy młodym takim ognisku.”

„Dziś niemal wszyscy są do siebie podobni i pretendenta do tronu hiszpańskiego nader trudno od porządnego szewca odróżnić.”

„W temperaturze człowieka widzimy ten sam fenomen, co na ziemi, gdy w jednym półsferzu podnosi się ciepło, na drugim panują chłody – prawie zawsze serce ostygłe idzie z płonącą fantazją i rozbujałą głową.”

„Nic lepiej nie maluje fatalizmu, w który popadliśmy przez lenistwo umysłowe i wszelakie inne, nad to wiekuiste: – Jakoś to będzie.”

„W surowości widział pewien środek wykształcenia charakteru. Samą dobrocią młodość wyżyć bez szwanku nie może, tak jak srogością samą psuje się i zasycha.”

„Przez gorsze idzie się do lepszego, a dróg ludzkich sędzią jest Ten, co je wyznacza.”

„A obyczaj stary! Tym się też nie godzi pomiatać. Jak zaczniemy wszystkim pomiatać, jak zaczniemy wszystko przerabiać, nic nie zostanie.”

„My mamy z przeszłością do walczenia i z nałogami wielą. Można by słownik ułożyć z tych wyrazów, do których się u nas fałszywe przyczepiły pojęcia. Mamy do czynienia z dykcjonarzem. Począwszy od naszej wolności, wszystko w nim przerobić potrzeba.”