José Antonio Cotrina cytaty

„Między wierszami tej książki tkwiła opowieść niemająca nic wspólnego z Małym księciem! (…) Słowa pod słowami, opowieść pod opowieścią. Techniki zaawansowanej lektury…”

„Przyczyna i skutek, nic więcej. Pomyłki jako takie nie istnieją…”

„Między wierszami, mówił profesor Muller; musisz czytać między wierszami. Nie chodzi o wydrukowany tekst, który biegnie od lewej do prawej, podając czarno na białym swoją opowieść, tylko o to, co jest pomiędzy, biało na czarnym; musisz czytać spacje i pozwolić, by umysł, czasem tak oporny, zapełnił je słowami, znaczeniami i uczuciami. I właśnie w tej chwili między linijkami tekstu zaczęły się pojawiać inne słowa – słowa, które nie zatrzymywały się na papierze, lecz skądkolwiek przybywały, przenikały wprost do jego skołowanej głowy, jak gdyby książka opowiadała mu zupełnie inną historię.”

„I tak jak gabinet w niczym nie przypominał gabinetu, człowiek za stołem w niczym nie przypominał wykładowcy uczelnianego: zmierzwiona szopa czarnych włosów, łobuzerski błysk w zielonym oku zwieńczonym krzaczastą, skrzywioną nieco ironicznie brwią i skórzana łatka w miejscu, w którym powinno się znajdować drugie oko. Widoczna część ubioru (surdut z szarego jedwabiu z czarnymi lamówkami) tylko wzmagała zdumienie Aleksandra. Nie, ten człowiek absolutnie nie wyglądał na wykładowcę: jego miejsce było w jakiejś portowej tawernie sprzed dwóch stuleci, z fajką z jasnego drewna w zębach. Stałby obok butelki rumu i zabawiał publiczność krwawymi opowieściami o piratach…”

„Jestem pańskim jedynym studentem? – Surrealistyczna mgiełka, która od początku przenikała całą tę sytuację, teraz spuchła do rozmiarów piramidalnego nonsensu.
– Istotnie. Zapewniam pana jednak, że miewałem gorsze lata. Choć miewałem i lepsze.”

„W zdaniu, które odnalazł, kryło się jeszcze inne, kolejne zdanie. Książki ukryte w książkach, ukrytych w książkach, ukrytych…”

„Między wierszami tej książki tkwiła opowieść niemająca nic wspólnego z Małym księciem!”

„Słońce rozproszyło cały niepokój.”

„Szary poranek październikowego poniedziałku zalegał na kampusie uniwersyteckim niczym ciężki płaszcz.”

„W tym wszechświecie pomyłki nie istnieją (…).”

„Gabinet w ogóle nie przypominał gabinetu; wyglądał raczej na sklep z antykami po trzęsieniu ziemi albo na maleńkie muzeum, pieczołowicie wprowadzone w stan nieładu.”

„Światy ukryte w światach, ukrytych w światach, ukrytych…”

„To tylko panika egzystencjalna…”

„Czas płynął dalej, choć nie tak gładko jak przedtem.”

„Każdy czyn ma swoje konsekwencje, choćby te zdawały się najdziwniejsze i najbardziej odległe. Jak wiadomo, jedną z rządzących światem zasad jest efekt motyla. Wszystko jest ze sobą powiązane: wystarczy zbliżyć dłoń do płomienia, by się zapalić, choćbyśmy się zaklinali, że będzie inaczej; wystarczy przez tysiąc nocy śnić o lataniu, a będzie się latać przez jeden jedyny dzień…”

„Jestem pańskim jedynym studentem?”