Johann Wolfgang von Goethe: Na czasie cytaty (strona 2)

„Jeśli miłość jest wadą, szybko z niej wyrastasz.”

„Cud jest najukochańszym dzieckiem wiary.”

„Wszystko ułożyłoby się znakomicie, gdyby można było rzecz powtórzyć.”

„Odczuwamy bardzo często swe braki, a to, czego nam brak, posiada często, jak nam się wydaje, ktoś drugi…”

„Posiadam tyle, a wszystko pochłania uczucie dla niej. Posiadam tyle, a bez niej wszystko mi jest niczym”

„Ludzie są szczęśliwi, zanim dojdą do rozumu i kiedy go znów stracą.”

„Nikt nie jest panem ludzi naprawdę twórczych, należy ich zostawić samych sobie.”

„Nie zawsze się traci, kiedy się zostaje pozbawionym czegoś.”

„Matematycy to gatunek Francuzów: mówisz coś do nich, a oni przekładają to na swój język i proszę: robi się z tego coś zupełnie innego.”

„Kto źle zapnie pierwszy guzik, ten nie zapnie się jak należy.”

„Autorytety są główną przyczyną tego, że ludzkość stoi w miejscu.”

„Gdzie światło jest najjaśniejsze, cień jest najciemniejszy.”

„Tylko ten, kto jest najwrażliwszy, może się stać najzimniejszym i najtwardszym; musi się bowiem zamknąć w hartowanym pancerzu, aby się zabezpieczyć przed szorstkimi potrąceniami. I jakże mu często ciąży ten pancerz.”

„Kto nie jest w stanie kochać i twierdzi, że nigdy się nie myli, ten pozwolił się już pogrzebać.”

„Jakkolwiek często zaglądaliśmy do niego (Koranu), zawsze na początku nas odrzuca, lecz później przyciąga i zdumiewa, by na koniec zmusić nas do złożenia mu hołdu… Jego styl, zgodny z treścią i intencją, jest surowy, wspaniały, przejmujący – i zawsze prawdziwie wzniosły. A więc Księga ta przez wszystkie wieki będzie wywierać swój niezmienny wpływ.”

„Większego szczęścia nie ma na ziemi jak szczerze kochać i być ukochanym.”

„Sama wiedza nie wystarczy, trzeba jeszcze umieć ją stosować.”

„Śnieg to fałszywa czystość.”

„I być zmuszonym do uwielbiania absurdu – to najsmutniejszy stan, do jakiego może być doprowadzony człowiek świadomy swego rozumu.”