Jan Twardowski: Mówić

„Jako ksiądz żyję w dwóch światach: zewnętrznym – mediów, które mówią o zarażonym, nieprawdziwym, okropnym świecie ludzkich grzechów, i wewnętrznym – ludzkich wyznań, spowiedzi. Wiem, że jeśli nawet człowiek odchodzi od Boga – męczy się. Jest krzyż wiary i niewiary.”

„Liryka religijna jest tak jak liryka miłosna zafascynowana Umiłowanym, chociaż niewidzialnym. Mówi o przeżyciach duszy ludzkiej spotykającej się z Bogiem osobą.”

„Wiersze to jeszcze jeden sposób mówienia do drugiego człowieka – i do samego siebie. Są tacy, co uważają, że człowiek, który je tworzy, szuka własnych przeżyć. Czy o to tylko chodzi? Wydaje się, że powinien odnajdywać prawdę, która go przerasta, tę, która stale się mu wymyka, Prawda ta jest tak obszerna, że chociaż było tylu wspaniałych poetów, wciąż pojawiają się nowi i podejmują jeszcze raz ten sam trud.”

„Myślę też, że więcej ludzi pozyskałem sobie wierszami niż kazaniami. Język wiersza jest intymniejszy, mówi o przeżyciach, uczuciach, wzruszeniach. Dlatego wiersze są dla ludzi wrażliwych, których nie można lekceważyć.”

„Jeden ze znajomych skarżył się: – Moja żona mówi, mówi i mówi, ale nie mówi tego, co mówi.”

„Uważam, że wcześniej czy później nastąpi przesilenie, upadnie cały ten, modny obecnie, postmodernizm. Jest to w gruncie rzeczy obce młodzieży, która wierzy w miłość, ma ją w sobie zakodowaną, a tu mówią, że nie ma miłości. Często rozmawiam z młodymi ludźmi, oni tęsknią za miłością jako najważniejszą wartością w życiu.”

„Ważne jest dla mnie, że poprzez swoje wiersze dotarłem do pewnych osób, do których z pewnością nigdy w życiu bym nie trafił. Dzięki pisaniu poznałem mnóstwo ludzi, z którymi nigdy bym się nie spotkał nie zaprzyjaźnił. Byłoby to pewnie niemożliwe, gdybym mówił tylko językiem „kościelnym.””

„Mówiła że naprawdę można kochać umarłych
bo właśnie oni są uparcie obecni”

„I zapomnij, że jesteś gdy mówisz, że kochasz.”

„Nie wierzysz – mówiła miłość (…)
poczekaj jak cię rąbnę
to we wszystko uwierzysz”

„Mówią, że najpiękniejszy uśmiech ma ten, który wiele wycierpiał.”