Giuseppe Tartini, – włoski kompozytor późnego baroku, skrzypek, badacz historii muzyki i pedagog.
Pochodził z Piranu na półwyspie Istria w Republice Weneckiej. Studiował prawo na Uniwersytecie w Padwie. Około 1714 był muzykiem opery w Ankonie, a od 1721 – kapelmistrzem i skrzypkiem w bazylice św. Antoniego w Padwie. Od 1726/1727 prowadził szkołę skrzypcową, do której ściągali uczniowie z całej Europy.
Tartini znany jest dziś przede wszystkim jako autor utworów skrzypcowych, głównie koncertów i sonat solowych lub z towarzyszeniem basso continuo. Dwie najsłynniejsze z jego sonat to niezwykle trudna do wykonania Il trillo del diavolo g-moll , a także Didone abbandonata g-moll . Tartini był także wybitnym teoretykiem i jednym z pierwszych historyków muzyki – jest on autorem traktatu o harmonii Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia.
W jego rodzinnym mieście – Piranie centralny plac nosi jego imię. Pośrodku placu znajduje się także pomnik kompozytora.
o Sonacie z diabelskim trylem.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 16, 17.
