Georges Perec – francuski eseista, pisarz i filmowiec eksperymentalny, zaliczany do grona najważniejszych współczesnych twórców. Członek grupy literackiej OuLiPo.
Perec urodził się w dzielnicy robotniczej w Paryżu jako jedyny syn w rodzinie polskich Żydów: Icka Judko i Cyrli Peretz, którzy w 1920 roku wyemigrowali do Francji. Ojciec Pereca zaciągnął się do armii francuskiej podczas II wojny światowej, umarł w 1940 r. w wyniku odniesionych obrażeń, a jego matka zginęła w niemieckim obozie koncentracyjnym – prawdopodobnie w Auschwitz w 1943 r. W 1942 r. Perec trafił pod opiekę wujostwa ze strony ojca, trzy lata później został przez nich formalnie zaadoptowany.
Perec jest uważany za najważniejszego eksperymentatora formalnego w literaturze II połowy XX wieku. Udanie łączył wątki autobiograficzne z eksperymentami , zachowując przy tym zwartą, logicznie zamkniętą, fabułę dzieła. Przyjęta przez Pereca koncepcja literatury powoduje olbrzymie problemy przy przekładzie – niektóre z jego utworów mogą funkcjonować praktycznie jedynie w języku francuskim, co jest główną przyczyną słabej znajomości twórczości Pereca w Polsce – z bogatego dorobku pisarza przetłumaczono na język polski ledwie kilka pozycji. W roku 2012 wydano zbiór esejów Pereca, obejmujący niemal całość jego pomniejszych dzieł.
Wikipedia
Źródło: Człowiek, który śpi (1967), tłum. Anna Wasilewska
Species of Spaces and Other Pieces
