Georg Christoph Lichtenberg: Na czasie cytaty (strona 11)

„Świat stanie się jeszcze tak wykwintny, że równie śmiesznym będzie wierzyć w Boga, jak obecnie w upiory.”

„Jest już bardzo źle, jeśli dziś powiedzenie czegoś fałszywego przynosi tyle zaszczytu.”

„Ludzi można oślepić i przekupić, ale człowieka nigdy.”

„Więzią, która miała połączyć ich serca, zdławili swój spokój.”

„Czyż nie często powstaje sytuacja, w której filozofia zakazuje komuś filozofowania?”

„Godzina podarowana skazanemu na śmierć warta jest życie.”

„Francuzi obiecali braterską miłość w zaanektowanych krajach. Ograniczyli się jednak do miłości sióstr.”

„Zakochani w sobie mają przynajmniej tę korzyść, że nie posiadają zbyt wielu rywali.”

„Jakże ponure jest wszystko bez ciebie. Świat wydaje mi się zimną, pustą izbą, a najnowsze rzeczy – jak gdybym je już ze trzy razy oglądał.”

„Jak też ludzie doszli do pojęcia wolności? To była wielka myśl.”

„Spośród ofiar, które mu składano, najprzyjemniejszą było zawsze dobre imię jednego z wrogów.”

„Dobrze znam ludzi, o których myślicie: są wyłącznie duchem i teorią, i nie potrafią przyszyć sobie guzika.”

„Barbarzyńska dokładność; skomląca pokora.”

„Ogromne błędy usprawiedliwia się często bardzo uczenie.”

„Sekty nienawidzą się tym silniej, im bliższe są ich poglądy.”

„Sprawy, których innych martwią, mnie bolą.”

„Dałbym coś za to, by dokładnie wiedzieć, dla kogo właściwie zostały dokonane te czyny, o których publiczności mówi się: dla ojczyzny.”

„Dlaczego młode wdowy w żałobie są tak piękne?”

„Podobno strzela się bardzo celnie po kilku kieliszkach; zwróćcie uwagę na pokrewieństwo strzelania i poezji.”