Gabriel Tarde , francuski socjolog, psycholog społeczny, filozof i kryminolog. Przez większość życia pracował jako prowincjonalny wykładowca, pod koniec życia został profesorem Collège de France. Wszechstronny myśliciel, uznawany za jednego z prekursorów socjologii i psychologii społecznej.
Twórca psychologistycznej socjologii redukującej wszelkie zjawiska, w tym ponadindywidualne byty społeczne, do podstawowych, indywidualnych przeżyć psychicznych. Podstawowym procesem wobec Tarde jest naśladownictwo , będące specyficznym rodzajem powtarzalności zjawisk, oraz wynalazek umożliwiający zmianę zjawisk. Indywidualistyczna teoria Tardego konkurowała z socjologią młodszego o 15 lat Émile'a Durkheima, który przyjmował, że istnieją byty społeczne jako takie.
Tarde zajmował się również m.in. psychologią tłumu i publiczności. Poświęcona tym zagadnieniom książka "Opinia i tłum" została przetłumaczona na język polski. Tarde odróżnił tłum: stan fizycznej bliskości pewnej liczby osób od publiczności, którą cechuje bliskość duchowa mimo przestrzennego rozproszenia. Zdaniem Tarde w czasach najnowszych to publiczność, a nie tłum, jest bardziej charakterystycznym typem zbiorowości.
Popularność durkheimowskiej szkoły socjologii spowodowała marginalizację myśli Tardego. Niemniej jego prace stały się inspiracją dla wczesnej psychologii społecznej oraz socjologii interakcjonistycznej. Do jego prac nawiązywali badacze ze szkoły chicagowskiej. Everett Rogers rozwinął koncepcję "praw imitacji" w wydanej w 1962 roku książce "Diffusion of innovations". Współcześnie do twórczości Tardego odwoływali się Gilles Deleuze i Bruno Latour.
✵
12. Marzec 1843 – 13. Maj 1904
