Fryderyk II Wielki: Na czasie cytaty (strona 2)

Aktualne cytaty Fryderyk II Wielki · Przeczytaj najnowsze cytaty
Fryderyk II Wielki: 93   Cytaty 7   Polubień

„Wszystkie religie, jeśli się je zbada, opierają się na systemie mitów, mniej lub bardziej absurdalnym.”

wypowiedziane w 1752.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Dzieje agonii, wyd. Czytelnik, Warszawa 1999, s. 258.

„Kiedy August pił, cała Polska była pijana.”

Lorsque Auguste buvait, la Pologne était ivre. (fr.)
o polskim królu Auguście III Sasie.

„Moim życzeniem jest, by jeśli Polacy będą przeciw nam krzyczeć, Pan winien krzyczeć jeszcze głośniej przeciw nim.”

ściśle tajna korespondencja Fryderyka z rezydentem pruskim w Warszawie, którym był Benoît.

„Najszczęśliwszy dzień życia to ten, w którym się z nim rozstajemy.”

po powrocie z wojny siedmioletniej (1756–1763).

„Kiedy się tam znajdę, będę bez troski.”

Quand je seri la, je serai sans souci. (fr.)
słowa wypowiedziane ze wskazaniem na wybudowany dla króla grobowiec obok pałacu Sanssouci, podczas spaceru z d’Argensem.

„Zawsze na posterunku.”

Toujours en vedette. (fr.)
z przemówienia w 1775

„Biednych tych Irokezów będę się starał oswoić z cywilizacją europejską.”

słowa dotyczące Polaków zamieszkujących terytoria włączone do Prus po I rozbiorze (z listu do d’Alemberta).

„I dla kogóż to mamy oszczędzać Saksonię, dla Brühla? To już lepiej, że my na niej użyjemy. (…) Wymagają tego prawa wojenne, polityka i koniunktury.”

z listu do brata Henryka. (Saksonia, mimo siedmiu lat okupacji i toczących się w chwili pisania listu rozmów pokojowych, była nadal rabowana przez Prusy)

„Pierwszy promyk zapowiadający po ciężkiej burzy piękne dni.”

uwaga wypowiedziana na wiadomość o śmierci carycy Elżbiety.

„Żegnaj, mój panie, skoro uprawiasz tchórzliwą politykę.”

słowa skierowane do ministra spraw zagranicznych, Podewilsa, odradzającego uderzenie na Saksonię w 1756.

„Berlińskie baby mogą mówić o układach rozbiorowych, pruscy oficerowie, którzy przeszli ze mną ostatnie wojny, wiedzą, że ani liczba naszych wrogów, ani trudności nie są w stanie odebrać nam zwycięstwa.”

opinia skierowana w liście do brata Henryka, będąca odpowiedzią króla na obawy, głównie ludu berlińskiego, przegrania wojny, skutkującej potencjalnym rozbiorem Prus przez „koalicję Kaunitza”, 1756.