Edward Stachura: Na czasie cytaty (strona 4)

Aktualne cytaty Edward Stachura · Przeczytaj najnowsze cytaty
Edward Stachura: 94   Cytaty 37   Polubień

„Patrzę, siedzi taka sierota, z wierzchu ładna, jak pobielony grób, a w środku rupiecie i zgnilizna.”

Edward Stachura

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

„Można się oprzeć o światło, o słoneczne promienie.”

Edward Stachura

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

O świetle

„Bardziej niż umrzeć, chciałem tylko jednego: żyć.”

Edward Stachura

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

„Szkoły są po to – się pomyślało – żeby było łatwiej żyć. Do szkoły chodzi się po to, żeby się samemu za dużo nie nauczyć. Bo gdyby nie chodzić do szkół, to można by dużo więcej samemu się nauczyć, za dużo więcej, i wtedy już zupełnie nie można by żyć wśród ludzi i ich szkolnych problemów. Szkoły są dobre. Mądre nie są, ale dobre są.”

Edward Stachura

Się
Źródło: s. 9

O ludziach

„Dokąd idę? Do słońca. To chyba jasne.”

Edward Stachura

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„Kto nie śpi, ten już coś robi.”

Edward Stachura

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„jak lizać rany celnie zadane
jak lepić serce w proch potrzaskane”

Edward Stachura

Źródło: Missa pagana. Jak w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 190.

Serce

„Nie jest chyba ciężko umierać, kiedy się nie umiera samemu.”

Edward Stachura książka Siekierezada albo Zima leśnych ludzi

Siekierezada albo Zima leśnych ludzi (1971)

„Bałem się zawsze i bałem się wszystkiego, ale przecież jednak niemniej szedłem w noc, w każdą noc, jeżeli tak trzeba było.”

Edward Stachura

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

O nocy

„Czwartek 19 lub 20 lipca
Wczoraj byłem z panem Fedeckim w u lekarki w szpitalu w Drewnicy”

Edward Stachura

ostatni zapis.
Pogodzić się ze światem
Źródło: Marian Buchowski, Edward Stachura. Biografia i legenda, Opole 1993.

„Starałem się zawsze, by mój ostatni wiersz był lepszy od najpiękniejszego wiersza świata, tzn. od mojego poprzedniego wiersza (…). Z początku porównywałem siebie do Największych. Myślę teraz, że dobrze jest ustawiać siebie od razu najwyżej.”

Edward Stachura

wypowiedź narratora.
Źródło: Która jest jak oliwa na wodę, „Kamena” nr 23/1986.

O myślach , O wodzie , O myśleniu

„Z nim będziesz szczęśliwsza,
Dużo szczęśliwsza będziesz z nim.
Ja, cóż –
Włóczęga, niespokojny duch,
Ze mną można tylko
Pójść na wrzosowisko
I zapomnieć wszystko.”

Edward Stachura

Źródło: Z nim będziesz szczęśliwsza w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 280.

„Nieprzebrana jest chwila wiersza (…).”

Edward Stachura

Źródło: Uspokojenie

„Przysięgam wam, że płynie czas!
Że płynie czas i zabija rany!”

Edward Stachura

Źródło: Czas płynie i zabija rany w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 232.

O czasie

„Swoją ciekawość świata trzeba umieć doskonalić.”

Edward Stachura

„Czas umarł na czas. Ja umarło na ja. Nie ma ja. Się jest. Się jest się. Się jest duch. Się jest nikt.”

Edward Stachura

ostatnie zdania zbioru opowiadań.
Się
Źródło: Się (1977), Się, s. 197.

O czasie

„Dla wszystkich starczy miejsca
Pod wielkim dachem nieba”

Edward Stachura

Źródło: Missa pagana. Introit (pieśń na wejście) w: Wiersze, poematy, piosenki, przekłady, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 183.

„Czy pozwolisz, że się roześmieję z szacunkiem?”

Edward Stachura

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„Kobiety są setki tysięcy razy silniejsze od nas. Kobieta przylgnie do ziemi i nic ją nie ruszy. Kręci się razem z planetą i nic ją nie ruszy. Żadne burze, ni huragany, sztormy i tak dalej. Nie mówić nawet o łagodnych powiewach, które niejednego z nas zbijają z nóg. Ma wszystko w dupie, inaczej mówiąc.”

Edward Stachura

Dziennik. Zeszyty podróżne 1

O kobietach