Edward Jenner – angielski lekarz, odkrywca szczepień ochronnych przeciw ospie.
Początkowo Jenner uczył się chirurgii u Daniela Ludlowa w Chipping Sodbury, a następnie w Saint George's Hospital w Londynie. W roku 1773 powrócił do Berkeley i tam rozpoczął swoje prace badawcze.
Pierwotna forma szczepień przeciw ospie prawdziwej – wariolizacja, czyli prewencyjne zakażanie ospą prawdziwą zdrowych ludzi – była stosowana w Europie Zachodniej już od początków XVIII wieku. Jednak ten rodzaj szczepienia miał pewną niedogodność: zanim wywołana nim choroba minęła, osoba zaszczepiona mogła zarażać rodzinę i otoczenie.
W tradycji ludowej istniało przekonanie, że przechorowanie ospy krowianki daje ochronę przed zachorowaniem na ospę prawdziwą. Jenner wykorzystał tę wiedzę do przeprowadzenia eksperymentu. 14 maja 1796 roku dokonał zaszczepienia materiałem zakaźnym ospy krowianki ośmioletniego chłopca Jamesa Phippsa. Chłopiec przechorował krowiankę i następnie Jenner zaszczepił go ponownie, jednak już materiałem zakaźnym ospy prawdziwej. Chłopiec nie zachorował, ponieważ uzyskał odporność. Przełomowe znaczenie odkrycia Jennera polegało na wykazaniu, że w celu uodpornienia człowieka przeciw ospie wcale nie potrzeba zaszczepiać mu ospy prawdziwej, lecz wystarczy szczepienie ospy krowiej , która – w odróżnieniu od ludzkiej – ma przebieg łagodny i nigdy nie kończy się śmiercią.
Opierając się na wieloletnich eksperymentach, Jenner opisał swą metodę w pracy naukowej pt. Badania nad przyczynami i skutkami ospy krowiej w 1798. Paradoksalnie bardzo długo trwała wojna z ospą w ojczyźnie Jennera, ponieważ – w odróżnieniu od większości krajów europejskich – szczepienie nie było tam przez długi czas obowiązkowe.
Metoda ta, w niewielkim tylko stopniu zmieniona do czasów obecnych, była najskuteczniejszym środkiem zwalczania ospy. W latach 70. XX wieku większość krajów zaprzestała szczepień, ponieważ epidemie tej choroby nie występowały. W roku 1980 Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie ogłosiła eradykację ospy prawdziwej na Ziemi.
Odkrycie Jennera, otworzyło drogę do szerokiego stosowania szczepień ochronnych w zapobieganiu wielu groźnych chorób.
Eksperyment Jennera, polegający na zarażeniu ośmioletniego chłopca wirusem ospy krowianki, a następnie ospy prawdziwej, jest jednym z przełomowych momentów współczesnej medycyny, zaś sam Jenner jest twórcą przełomowej metody walki z tą chorobą. Rzadko jednak pojawia się kwestia dotycząca etycznej strony działania Jennera, który dla potwierdzenia swej nowatorskiej hipotezy przeprowadzał eksperymenty medyczne na ludziach, infekując ich śmiertelnie niebezpieczną chorobą . Ponieważ działalność Jennera przyniosła pozytywne rezultaty w postaci znacznego zmniejszenia, a potem całkowitej likwidacji zagrożenia ze strony ospy, mimo eksperymentów na dzieciach, Jenner za życia cieszył się wielkim uznaniem, i także obecnie doceniana jest jego działalność naukowa.
Wikipedia
✵
17. Maj 1749 – 26. Styczeń 1823
