Charles John Pedersen − amerykański chemik, laureat Nagrody Nobla.
Urodził się w Korei, jego matka była Japonką, a ojciec norweskim inżynierem, pracującym w amerykańskiej kopalni złota. Jako ośmiolatek został wysłany do Japonii, do szkoły z internatem w Nagasaki, a następnie w Jokohamie.
Za radą ojca wyjechał na studia do USA, początkowo studiował na Uniwersytecie w Dayton, a następnie w Massachusetts Institute of Technology. Po ukończeniu studiów zrezygnował z uzyskania stopnia doktora , ale podjął w 1927 pracę w laboratorium badawczym przedsiębiorstwa DuPont. Pracował tam przez 42 lata, publikując 25 artykułów i uzyskując 65 patentów.
W 1967 roku, poszukując ligandów, zdolnych do kompleksowania metali ziem alkalicznych uzyskał stabilny eter koronowy: 2,3,11,12-dibenzo-1,4,7,10,13,16-heksaoksacyklooktadeka-2,11-dien, czyli [2,8]dibenzo[18]korona[6].
Układy tego typu szerzej zbadali Jean-Marie Lehn oraz Donald J. Cram. W 1987 wszyscy trzej zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii za ich wkład w badania cząsteczek, które dzięki swej strukturze oddziałują w sposób wysoce selektywny z innymi cząsteczkami.
Był jednym z niewielu noblistów z dziedzin nauk ścisłych, którzy nie mieli tytułu doktora.
W 1983 roku zdiagnozowano u niego nowotwór: szpiczak mnogi.
Wikipedia
“Every discovery takes place in more than a scientific context.”
in his Nobel lecture http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1987/pedersen-lecture.html, December 8, 1987.
