„Śmieszność jeszcze nikogo nie zabiła, a w Ameryce można się na niej wzbogacić.”
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 449, tłum. Stanisław Kroszczyński.
Boris Vian – francuski pisarz, poeta i tłumacz, muzyk, aktor i scenarzysta. Publikował także pod pseudonimem Vernon Sullivan.
Jedna z najbarwniejszych postaci powojennego Paryża. Z wykształcenia inżynier , znany i ceniony do dziś dzięki swym dokonaniom artystycznym[potrzebny przypis]. Vian grał na trąbce w zespołach jazzowych, komponował piosenki, występował w filmach, tłumaczył z języka angielskiego , ale sławę zdobył dzięki swym utworom prozatorskim.
Pierwsze powieści – Awantura w Stogach i Piana złudzeń – opublikował pod własnym nazwiskiem w 1947 roku. Napisany w 1946 czarny kryminał Napluję na wasze groby został wydany pod pseudonimem Vernon Sullivan . Książka wywołała obyczajowy skandal – pisarz został oskarżony o pornografię i niemoralność, a sprawa skończyła się przed sądem. Vian napisał jeszcze kilka powieści, oraz dramatów, niektóre z nich zostały opublikowane dopiero po śmierci pisarza w 1959.
W swoich utworach Vian chętnie posługiwał się absurdem i czarnym humorem. Jego teksty są pełne surrealistycznych scen oraz błyskotliwych gier słownych. Za najlepszą powieść w dorobku Viana uchodzi Piana złudzeń, subtelnie napisana historia tragicznie zakończonej miłości i nie tracąca przy tym typowej dla Viana drapieżności.
Zmarł 23 czerwca 1959 roku na atak serca w Paryżu w kinie „Marbeuf” podczas przedpremierowego pokazu filmu Michel Gasta na podstawie Napluję na wasze groby.
W 2011 nakładem Zeszytów Poetyckich ukazały się pierwsze w Polsce przekłady wierszy „W hołdzie płetwom” w przekładzie Dariusza Dziurzyńskiego i Alicji Ślusarskiej.
Na podstawie powieści Piana złudzeń Michel Gondry wyreżyserował film Dziewczyna z lilią .
Wikipedia
„Śmieszność jeszcze nikogo nie zabiła, a w Ameryce można się na niej wzbogacić.”
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 449, tłum. Stanisław Kroszczyński.
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat…, op. cit., s. 449.
utwór objęty cenzurą we Francji do roku 1962.
Źródło: Le déserteur (1954), przeł. Roman Kołakowski