Augusto Sandino: Nasi

„Nasza armia przygotowuje się do przejęcia steru władzy narodowej, ażeby następnie przystąpić do organizacji wielkich kooperatyw nikaraguańskich robotników i chłopów, którzy eksploatować będą nasze bogactwa naturalne z korzyścią dla całej nikaraguańskiej społeczności.”

Augusto Sandino

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 35.

O bogactwie

„Była to największa masakra, jaką w życiu widziałem. Zdesperowani strzelali na chybił trafił, jak szaleni, wspinali się na drzewa, po czym spadali z nich przeszyci kulami z karabinów maszynowych, rzucali się do ataku ku miejscom, z których prowadzono do nich ogień i nie docierali. Szli z odkrytą piersią, stanowiąc znakomity cel dla naszych kul. Ich broń, którą poświęcił biskup Granady, na nic się teraz nie zdawała.”

Augusto Sandino

o zasadzce partyzantki sandinistowskiej, która dokonała ataku na maszerującą kolumnę piechoty morskiej w dniu 27 lutego 1928 w okolicach miasta Jinotega.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 23.

„Jestem Nikaraguańczykiem i czuję się dumny, że w żyłach moich, w stopniu większym niż jakakolwiek inna, płynie krew Indian amerykańskich, która przez atawizm nosi w sobie tajemnicę lokalnego i szczerego patriotyzmu (…) Jestem miejskim robotnikiem, rzemieślnikiem, jak się mówi w naszym kraju, a mój ideał ogarnia rozległy horyzont internacjonalizmu, prawo do bycia wolnym i do egzekwowania sprawiedliwości, nawet jeśliby osiągnięcie tego stanu doskonałego wymagało przelania krwi własnej i cudzej (…) Najbardziej szczycę się tym, że pochodzę z łona uciśnionych, którzy są duszą i nerwem naszej rasy.”

Augusto Sandino

Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 20–21.

O tajemnicy , O sprawiedliwości , O duszy

„W każdej chwili mogę umrzeć. Układ pokojowy nie został dotrzymany. Wszędzie morduje się naszych braci. Jadę do Managui; ureguluję tę sytuację albo umrę, nie można bowiem siedzieć dłużej z założonymi rękami.”

Augusto Sandino

oświadczając swemu otoczeniu przed odjazdem do Managui w lutym 1934.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 49.

„Kontrolujemy obecnie tereny wiejskie ośmiu departamentów Nikaragui i jeżeli nie zdobyliśmy miast, to dlatego, że nie przewidują tego jeszcze nasze plany, uczynimy to jednak niewątpliwie o właściwej godzinie. Nasza taktyka polega na trzymaniu w oblężeniu garnizonów w osiedlach i miastach na terenach departamentów, w których działa nasza armia.”

Augusto Sandino

w manifeście z 28 lipca 1931.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 35.

„Nasza armia jest pełna uznania dla poparcia, jakiego do tej pory udzielali jej ciężkiej walce szczerzy rewolucjoniści; jednakże wraz z zaostrzeniem się walki i ze wzrostem nacisku ze strony jankesowskich bankierów, ludzie chwiejni, bojaźliwi, ze względu na charakter, jaki przybiera walka, odstępują od nas, tylko bowiem robotnicy i chłopi pójdą do końca, tylko ich zorganizowana siła zapewni zwycięstwo.”

Augusto Sandino

z orędzia, skierowanego do swoich towarzyszy walki i narodu nikaraguańskiego w dniu 26 lutego 1930 z portu Veracruz na północy Meksyku.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 35.

O ludziach , O charakterze , O sile , O zwycięstwie