Anton Bruckner – austriacki kompozytor i organista, neoromantyk, przedstawiciel klasycznego romantyzmu.
Karierę muzyczną rozpoczął jako kolejno chórzysta, nauczyciel i organista w klasztorze augustianów św. Floriana w Linzu. 1858-1868 organista w tamtejszej katedrze, następnie mianowany profesorem konserwatorium w Wiedniu.
Rola historyczna Brucknera sprowadza się głównie do osiągnięć na polu symfoniki. Fascynacja tym gatunkiem wywodzi się z dwóch źródeł:
nurt klasyczny Beethovena i Schuberta – widoczne jest to w monumentalizmie, ogromnych rozmiarach i koncepcji formy symfonicznej
dramat muzyczny Wagnera – wpływ mistrza z Bayreuth zaznacza się w harmonii i instrumentacji
Obok wyżej wymienionych wpływów w muzyce Brucknera zauważyć można oddziaływanie austriackiej muzyki ludowej i faktury polifonicznej. Mimo iż Bruckner należy do entuzjastów muzyki Wagnera, to sam reprezentuje nurt muzyki absolutnej. Zauroczenie Wagnerem niejednokrotnie budziło sprzeciw konserwatywnej krytyki – między innymi Edwarda Hanslicka.
Oprócz muzyki symfonicznej Bruckner uprawia twórczość religijną, która łączy mistrzostwo sztuki symfonicznej z kunsztem polifonii. Głos ludzki w tych utworach jest traktowany podobnie jak u Wagnera – jako jeden z instrumentów orkiestry.
Najważniejsze dzieła:
8 symfonii - między innymi III Wagnerowska d-moll, IV Romantyczna Es-dur, VII E-dur, IX d-moll – niedokończona – Bruckner pozostawił 3 części oraz szkice finału, które zostały częściowo zagubione, a następnie zrekonstruowane. Oprócz dziewięciu numerowanych symfonii jest też Bruckner autorem Symfonii f-moll, znanej jako "Studencka", skomponowanej podczas studiów u O. Kitzlera oraz Symfonii d-moll, znanej jako Zerowa , skomponowanej już po Symfonii I, ale oznaczonej przez Brucknera numerem "0" na znak odrzucenia tego utworu.
3 msze , psalmy, motety
Te Deum – na 4 głosy solowe, chór, orkiestrę i organy.
Requiem d-moll
„Jeśli o mnie chodzi, to mogła pani nic na siebie nie wkładać.”
do damy, która powiedziała mu, że specjalne dla niego włożyła swoją najładniejszą suknię.
Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272.
“They want me to write differently. Certainly I could, but I must not.”
As quoted at The Cult of Genius http://archive.is/20130407013238/thecultofgenius.tumblr.com/post/11315919381/they-want-me-to-write-differently-certainly-i
Kontekst: They want me to write differently. Certainly I could, but I must not. God has chosen me from thousands and given me, of all people, this talent. It is to Him that I must give account. How then would I stand there before Almighty God, if I followed the others and not Him?
