Anna Katarzyna Emmerich: Cytaty o życiu

„W ogrodach chłopców widziałam zioła, krzewy i drzewka. Widziałam, że bracia Józefa często potajemnie deptali coś i wyrywali w ogródku Józefa. Przysparzali mu wielu zmartwień. Widziałam go często pod filarami ganku na dziedzińcu, jak klęczał zwrócony do ściany i modlił się z rozpostartymi ramionami, i jak jego bracia skradali się, szturchając go potajemnie w plecy. Pewnego razu ukazał mi się na klęczkach, a jeden z braci popchnął go stopą w plecy, a ponieważ on zdawał się tego nie zauważyć, powtórzył uderzenie tak mocno, że biedny Józef upadł na twardą kamienną posadzkę. Po tym poznałam, że był pogrążony w medytacji. Kiedy doszedł do siebie, nie rozgniewał się ani nie zemścił, lecz poszukał ukrytego zakątka, gdzie kontynuował swoją modlitwę.”

Anna Katarzyna Emmerich

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 94.

O życiu

„Józef, którego w tej wizji widziałam w wieku około ośmiu lat, charakterem bardzo różnił się od swoich braci. Był bardzo utalentowany, uczył się bardzo dobrze, ale był niezwykle prostoduszny, cichy, pobożny i pozbawiony zarozumiałości. Jego bracia płatali mu różne figle i co rusz go szturchali. Chłopcy mieli wydzielone ogródki, u wejścia których na filarach – jednak nieco zakryte (może w niszach?) – stały figury podobne do lalek w powijakach, które często widziałam na zasłonach oznaczających miejsce modlitwy matki Anny, a także Najświętszej Panny, tyle że u Maryi figura ta trzymała pod ramieniem coś, co przypominało kielich, z którego coś się wyślizgiwało.”

Anna Katarzyna Emmerich

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 93.

O życiu , O matce , O charakterze , O wieku

„Spośród wielu rzeczy, które widziałam dziś o życiu świętego Józefa przypominam sobie te: Józef, którego ojcem był Jakub, był trzecim z sześciu braci. Jego rodzice mieszkali w dużym budynku przed Betlejem, byłym domu rodzinnym Dawida, będącym własnością jego ojca, Izajasza czy Jessego.”

Anna Katarzyna Emmerich

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, rozdział Z czasów młodości świętego Józefa, opowiedziane 18 marca 1820 r. i 18 marca 1821 r., Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 92.

O życiu , O domu , O rodzicach

„Rodzice nie byli całkiem zadowoleni z Józefa, chcieli, żeby przy wszystkich swoich uzdolnieniach sprawował jakiś świecki urząd, ale on nie miał do tego serca. Wydawał się im zbyt prosty i naiwny: modlitwa i ciche wykonywanie pracy były jego jedynymi zajęciami. Chłopiec uciekał przed ciągłym przekomarzaniem się braci. Często widywałam go – mógł mieć wtedy jakieś dwanaście lat – po drugiej stronie Betlejem, niedaleko późniejszej Groty Narodzenia, przebywającego u pobożnych kobiet. Należały one do małej wspólnoty esseńczyków mieszkającej na uskoku wzgórza, na którym leżało Betlejem, w szeregu pomieszczeń w skale. Budowali oni małe ogródki przy swoich mieszkaniach i uczyli dzieci innych esseńczyków. Widziałam często, że kiedy przy lampie modlili się ze zwojów w swoich mieszkaniach, Józef uciekał do nich przed swoimi braćmi i modlił się z nimi. Widziałam też, że przebywał w grotach, z których jedna stała się później miejscem narodzenia naszego Pana. Modlił się tam zupełnie sam albo wykonywał różne prace stolarskie, ponieważ w pobliżu kobiet należących do esseńczyków pewien stary stolarz miał swój warsztat; Józef często u niego przebywał, pomagając mu w jego pracy i poznając stopniowo to rzemiosło. Przydawała mu się bardzo znajomości miar, której nauczył się u swojego nauczyciela w domu.”

Anna Katarzyna Emmerich

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 94–95.

O życiu , O kobietach , O dzieciach , O domu

„Ujrzałam, że blask wokół Najświętszej Panny stawał się coraz większy, tak że zapalona przez Józefa lampa była już zupełnie niewidoczna. Maryja klęczała na swoim posłaniu w szerokiej rozłożonej wokół niej szacie z twarzą zwróconą na wschód. O godzinie dwunastej w nocy w trakcie modlitwy ogarnął Ją wielki zachwyt. Widziałam, jak wzniosła się nad ziemią, tak że mogłam dostrzec ziemię pod nią. Ręce skrzyżowała na piersi. Blask wokół Niej wzmagał się, a wszystko, nawet rzeczy nieożywione, były w radosnym ruchu; sufit, ściany i podłogi jaskini wydawały się w tym świetle jakby żywe. Teraz nie widziałam już sklepienia, nad Maryją otworzyła się świetlista droga sięgająca z coraz większym blaskiem aż do nieba. Na tej drodze widać było jakiś niezwykły ruch świateł, które zbliżały się i przenikały, przyjmując postać chórów niebieskich. Najświętsza Panna uniesiona w zachwycie, spoglądając na ziemię, uwielbiała teraz swojego Boga, którego Matką się stała, a który jako Jej nowo narodzone, bezbronne Dzieciątko, leżał przed nią na ziemi. Ujrzałam naszego Zbawiciela jako malutkie dziecko, którego światło przyćmiewało cały otaczający blask, leżące na posłaniu przed kolanami Najświętszej Panny. Miałam wrażenie, że jest On bardzo mały i na moich oczach staje się większy. To wszystko było jednak tylko ruchem światła, którego nie jestem w stanie opisać. Najświętsza Panna jeszcze przez chwilę trwała w tym modlitewnym zachwycie; widziałam, że przykryła Dzieciątko pieluszką, lecz jeszcze Go nie dotykała i nie podnosiła. Po dłuższej chwili ujrzałam, że Dzieciątko Jezus się poruszyło i usłyszałam Jego płacz, wówczas Maryja jakby się ocknęła. Podniosła Dzieciątko, owinęła Je w chustę i zbliżyła do piersi. Usiadła i otuliła siebie i Dziecko welonem; myślę, że Maryja karmiła Zbawiciela. W tej chwili ujrzałam też dookoła Niej aniołów w ludzkiej postaci, którzy upadli na twarze wielbiąc Dzieciątko.”

Anna Katarzyna Emmerich

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 150–151.

O życiu , O Bogu , O dzieciach , O aniołach