Cytaty na temat witraż (5 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kończyłem Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie z siedzibą w Łodzi, jeszcze na Gdańskiej – zanim przeniesiono ją na Targową. Po wejściu do budynku dech zapierało – to był przecież pałac Maurycego Poznańskiego. Panująca w nim atmosfera wciągała od razu na jakiś niezwykle wysoki poziom – człowiek się robił malutki wobec tych wspaniałych komnat, luster, witraży, marmurów. Ja, chłopak z Kutna, pierwszy raz zdawałem do szkoły, mając 17 lat, ale zostałem przyjęty dopiero za trzecim podejściem, bo wciąż mi powtarzali: Taki szczawik, niech pan przyjdzie za rok. (…) to były lata powojenne i trzeba było dać szansę starszym, którym wojna uniemożliwiła kształcenie. Aja miałem takie szczęście, że kiedy poszedłem w 1945 do szkoły, to pierwsza klasa trwała tylko pięć miesięcy, a kiedy trafiłem do czteroletniego technikum handlowego, to akurat objął mnie eksperyment trzyletni. Tym sposobem ukończyłem szkoły znacznie wcześniej.”

Roman Michalski (1938)

Źródło: Urszula Makselon, Profesorów miałem z encyklopedii, „Śląsk” nr 8, 21 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144684.html

O wojnie , O szczęściu , Chłopak

„(…) mieliśmy na studiach, na początku, wszystkiego po trochu, a dopiero potem była specjalizacja. Ci profesorowie, którzy widzieli, że jestem do ich dziedziny napalony, wszystkie swoje tajemnice mi przekazywali. Tak było z prof. Kwiatkowskim na witrażu, tak na konserwacji u Torwirta. Prowadził zajęcia dla osób, które się interesują technologią, technikami i gruntami; studenci się wykruszali, w końcu zostałem sam, i on przychodził specjalnie dla mnie, zadzierzgnęła się między nami taka przyjaźń, że przetrwała po studiach.”

Jerzy Gnatowski (1929–2012)

Źródło: Z Jerzym Gnatowskim, artystą malarzem rozmawia Zygmunt Korus, „Akcent” 2004, nr 3–4 http://www.akcent_pismo.free.art.pl/pliki/nr3-4.04/gnatowski.html

O przyjaźni , O tajemnicy

„udomowić pokój hotelowy:
zapalić świeczki
w oknie zawiesić mały witraż
i serwetki, koniecznie
serwetki”

Joanna Herman (1977)

Źródło: Wrocław

O pokoju

„Systematycznie fotografowałem zjawiska świetlne, odwróciwszy się plecami do witraży, rejestrując efekty świetlne we wnętrzu. Fotografowałem to samo miejsce co trzy minuty, miałem takie serie kolorowych zdjęć, na przykład życie jednego miejsca przez 15 minut.”

Eustachy Kossakowski (1925–2001)

o cyklu Światła Chartres (1983–1990).
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/eustachy-kossakowski

O życiu

„W bożnicy było rojno jak w ulu. Ciężka woń gorejących świec, ludzki pot, zapach czarnej tabaki. Na stopniach przy wejściu siedzieli żebracy – starcy o czerwonych powiekach, ślepcy z bielmami, kulawi ze szczudłami lub bez szczudeł. Tuż koło drzwi, przy długim stole, szykowali się do modlitwy rzemieślnicy, krawcy i szewcy, tragarze nieuczeni, niepiśmienni – siedzieli barczyści lub chuderlawi, czysto wymyci, wspierając się ciężko na dębowych deskach stołu i zaglądając do modlitewnych książek, których nie potrafili czytać. Na podwyższeniu i przed ołtarzem, wzdłuż wschodniej ściany, siedzieli prominenci – ludzie bogaci lub mądrzy i uczeni, poważani i znani. Ojciec usadowił się w jednej ze środkowych ławek, nie zanadto na przedzie i nie zanadto w tyle. Trzymałem się poły jego kapoty i patrzyłem w sufit, na gwiazdy ze złoconego drzewa migające na firmamencie, który niegdyś był lakierowany i błękitny, a teraz okopcony i szary jak niebo przed słotą. Lwy skrzydlate nad ołtarzem poruszały potężnymi łbami i otwierały paszcze, ale nie słyszałem ich ryku. Gwar zagłuszał poszczególne dźwięki, słychać było tylko ten gwar, tonęły w nim pienia sześcioskrzydłych serafinów, wycie wichru pustynnego, modły starców i szlochanie kobiet, ukrytych za firankami na małej galeryjce. Zapach tabaki zatykał oddech, ludzie kichali i wycierali nosy, a za oknami zapadał zmierzch, szkiełka witraży mieniły się w świetle świec i w blasku dużego elektrycznego żyrandola.”

Kalman Segal (1917–1980) pisarz i poeta polski narodowości żydowskiej

Źródło: Raz w roku przebaczać, w: Przygoda w miasteczku, Iskry, Warszawa 1965, s. 23–24.

O kobietach , O ludziach , O książkach , O czytaniu