Cytaty na temat scenka (5 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Mieliśmy ściśle ustalony podział ról. Staszek rzucał pomysł ogólny, organizujący fabułę. Potem dorzucał jeszcze śmieszne sytuacje, bez rozpisania ich na głosy. Był naprawdę bardzo dowcipnym człowiekiem. Umiał wyłapywać z życia takie scenki. Moją rolą było ubieranie tego wszystkiego w słowa, precyzyjne ustalanie kolejności oraz zakresu tego, co widz w danym momencie powinien wiedzieć, a co powinno mu się pokazać potem. To trudne zadanie, ale lubiłem takie łamigłówki. No i wreszcie rolą Staszka było przygotowywanie posiłków (był natchnionym kucharzem), a moją – zjadanie ich.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o współpracy ze Stanisławem Bareją.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O współpracy

„Myślałam kiedyś, żeby napisać książkę o szympansach, ale zdecydowałam się zarzucić ten pomysł z powodów, które wcześniej wymieniłam. Fajnie się je obserwuje, wywołują żywe uczucia, ale nie można z nimi wchodzić w jakieś kontrolowane interakcje – wszystko co można, to je po prostu opisywać. Film jest lepszym medium dla przedstawiania szympansów i nie mam tu wcale na myśli przebranych szympansów „grających” w filmach. Choć zdradzę ci wstydliwy sekret – lubię tego rodzaju scenki.”

Mary Roach (1959) dziennikarka amerykańska

Źródło: Wywiad, 30 kwietnia 2010 http://www.przystan-literacka.pl/index.php?show=3003

O emocjach , O myślach , O myśleniu

„(…) poszedłem do rektora, którym był Dejmek. Chciałem się dowiedzieć, co zrobiłem źle, by się poprawić i wystartować w kolejnym roku. On odnalazł teczkę i mówi: „Wiersz dobrze, proza w porządku, scenka dobrze, poczucie rymu dobrze… Aaa, nie zdał pan, bo widzi pan, nie ma pan warunków zewnętrznych, a my w tym roku amantów potrzebujemy”. Po kilku latach udało mi się dostać do niego do Teatru Narodowego. Powiedziałem tylko: „Panie dyrektorze, niemożliwe żeby mnie Pan drugi raz odwalił”. Wyjaśniłem, że o szkołę chodzi i o mój brak warunków zewnętrznych. „Patrz pan, jaki człowiek był głupi” rzekł Dejmek i przygotował mi kartę wstępu na wszystkie próby „Żywotu Józefa”, do generalnej włącznie.”

Stanisław Ochmański (1929)

o niedostaniu się do szkoły filmowej.

„Często z bratem przesiadywaliśmy na próbach (…) teatru (…). Dość szybko okazało się, że – nie wiadomo kiedy – nauczyliśmy się na pamięć wszystkich granych tam tekstów. Najlepiej zapamiętałam Trojanki. Potrafiliśmy też zagrać niemal całe Wyzwolenie Witkacego. Swoją pierwszą profesjonalną rolę na scenie zagrałam w wieku około 4 lat. To była Gridianna z Kieszonkowych przygód, bajki autorstwa Bułata Okudżawy. Przebrana w marynarskie ubranko mówiłam tylko jedno zdanie, ale pamiętam, jaka byłam przejęta. Odgrywane przez nas, wówczas pięcio – i trzyletnie dzieci, scenki ze spektakli stały się ulubionym elementem wszelkich domowych imprez. Granice były dla mnie bardzo płynne: teatr był zabawą, zabawa była teatrem.”

Ida Bocian (1976)

Źródło: Magdalena Hajdysz, Ida Bocian: Teatr w genach, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 197, 25 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122584.html?josso_assertion_id=FE2507BAA8A143AC

O dzieciach , O wieku

„Kiedyś rozchorował się konsul generalny i na mnie jednorazowo spadł obowiązek zaprowadzenia towarzyszy z Komitetu Centralnego do porno-kina. Nie byłem obeznany i nie wiedziałem, że za kasą można skręcić w lewo lub w prawo. Pomyślałem, że skoro prowadzę lewicę z KC, to trzeba pójść w lewo. Traf chciał, że było to wejście dla gejów. Po paru scenkach towarzysze zaczęli pytać: „Towarzyszu, a kiedy będą dziewczyny?”. „Zaraz będą, wiecie… rozumiecie” (śmiech). Konsul wezwał mnie następnego dnia i opieprzył z góry na dół, że chcę go wykończyć.”

Sławomir Petelicki (1946–2012) generał polski

Sławomir Petelicki pracował w latach 70. w polskim konsulacie w Nowym Jorku.

O dziewczynach , O śmiechu