Cytaty na temat pulpit (6 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zwariowałbym, gdyby nie Fantomator! – pomyślał Hermi.
Czym był Fantomator? „Wysoce wyspecjalizowany mózg elektronowy, reżyserujący urojone sytuacje i za pomocą elektrod przesyłający je do mózgu ludzkiego” – odpowiedzieliby cybernetycy. Hermi nie znał się na tym. Wiedział jedynie, że Fantomator to bardzo dobra rzecz i że w przeciwieństwie do narkotyków, jego używanie przez astronautów jest wręcz nie tylko nie zakazane, ale nawet zalecane. Dzięki niemu można w każdej chwili zostać Keplerem, Cezarem czy Napoleonem. Teraz też uśmiechnął się myśląc, że za chwilę będzie mógł zasiąść przed jego pulpitem. Przez czarny, kwadratowy otwór włazu dostał się do śluzy, zamknął starannie klapę, wpuścił powietrze i zdjął skafander… Był „w domu”.”

Marek Pąkciński (1960) polski tłumacz

Pojedynek

O domu , O myślach , O pomocy , O zdjęciach

„Na posiedzeniu 20 lipca obstruują technicznie (pulpity, trąbki, gwizdki) NPCh, komuniści. Ta obstrukcja i hałas są mi na rękę, wytwarzają nastrój! Konsolidują automatycznie innych. Nie ma czasu, miejsca i możności na rozbieżności i grę w głosowaniach. Referenci klubów stoją tuż koło trybuny, by mnie słyszeć wśród piekielnego hałasu i dają znaki swoim klubom, jak głosować. Często nie słyszą i mnie, tylko idą za skinieniem ręki. Dyryguję nimi, a oni salą. Nikt nie wie, nad czym się głosuje, ale głosuje. Od czasu do czasu wykluczam któregoś z hałasujących i boję się, by nie przestali hałasować, bo może być katastrofa”

Maciej Rataj (1884–1940) polski polityk, działacz chłopski

dotyczy uchwalania reformy rolnej w 1925 r.
Źródło: Pamiętniki

O nastroju , O czasie

„Znamy się wszyscy i żyjemy jak w rodzinie. Przy takiej kolektywnej pracy, wymagającej napięcia emocjonalnego, przy zawsze nowych interpretacjach, jest to bardzo ważne. Dla znaczenia wejścia instrumentów czy niuansu wystarcza jedno spojrzenie. Kiedy staję przy pulpicie, mam wrażenie, że gram na instrumencie, na jednym wielkim instrumencie, uległym i czułym na najlżejszy gest, na najmniejsze wymagania mojej wyobraźni.”

Leopold Stokowski (1882–1977) dyrygent amerykański pochodzenia polskiego

o pracy z Orkiestrą Filadelfijską.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 132.

O rodzinie , O wrażeniach

„Erotyką, w której się pławiłeś, był aplauz. Mam Twoje zdjęcia, jak stoisz na mównicy, w tych niedorzecznych sztylpach (taki wojowniczy strój to wspaniała rzecz dla przywódcy robotników Rzeszy. Ty genialny myślicielu hołdujący elegancji). Jedna noga lekko wysunięta do przodu i zgięta, tłusta twarz w natchnieniu podniesiona do góry, obie ręce oparte o pulpit, palce rozcapierzone, jakbyś miętosił w nich piękne kobiece piersi, a zmysłowe usta masz pełne gnoju.”

Niklas Frank (1939) niemiecki dziennikarz i pisarz; syn Hansa Franka

Źródło: s. 45.

„Osiem lat temu śpiewałam we Wrocławiu Gildę w „Rigoletcie”. Po premierze wylądowałam w szpitalu na dziesięć dni z zapaleniem płuc. To był największy koszmar, jaki przeżyłam – mimo choroby spróbować dośpiewać do końca. Ostatnio w Londynie wydarzyła się podobna sytuacja. Był to podczas spektaklu „Napoju miłosnego” Donizettiego, w którym brałam udział. W przerwie baryton zapowiedział, że jest chory i nie panuje nad tym, co robi. Organizatorzy zadzwonili po jego dublera, ale miał wyłączoną komórkę i nie mogli go znaleźć. Przerwa przedłużyła się prawie do godziny. Wtedy ściągnęli innego śpiewaka, który od dwóch dni był w Londynie na próbach innego spektaklu. Kiedy do niego zadzwonili bronił się, że ostatni raz wykonywał tę partię piętnaście lat temu, poza tym jest zmęczony. Ubłagali go jednak i przyszedł z pulpitem prosto na scenę, tak jak stał.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem, Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

O chorobach , O śpiewie

„Adrenalina jest teraz jedynym i najsilniejszym z narkotyków, które na mnie działają, a uwierzcie, sprawdziłem chyba wszystkie. Na scenie kieruję się instynktem. Raczej jestem zwierzęciem niż 41-letnim przedstawicielem rasy ludzkiej. Nie myślę o tym co robię. Po prostu to robię. I instynkt mnie nie zawodzi. Ale dopóki adrenalina nie przyćmi uczucia strachu, boję się, że zapomnę kolejnej linijki i dlatego na scenie zawsze stoi pulpit z kompletem tekstów.”

Michael Stipe (1960) amerykański muzyk rockowy (R.E.M.)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 6 marca 2001.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 119.

O zwierzętach , O myślach , O strachu , O emocjach