Cytaty na temat akompaniament (8 cytatów)

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O życiu

„To nie jest młynek do kawy, chociaż ma też taką szufladkę, to jest lira korbowa… instrument zrobiony na wzór instrumentu z muzeum etnograficznego krakowskiego… Dawniej nie trzeba było w ogóle nic innego, tylko lira i dziad. A ja mam lirę i dziada i jeszcze akordeonistę…
(…)
Przygoda moja z Zygmuntem Koniecznym i z jego muzyką, a raczej powinnam powiedzieć odwrotnie z muzyką Zygmunta Koniecznego moja przygoda – to był wielki stres… My się znamy od 2000 roku prawda, więc to będzie dziewiąty rok, minie. I to jest ciągły przełom – ponieważ co roku albo co pół roku – albo znajduję jakiś utwór Zygmunta, który przekracza moje możliwości wykonawcze albo on pisze dla mnie taki utwór, który przekracza moje możliwości wykonawcze. Wobec czego jestem w ciągłej gotowości i dyspozycji…
(…)
Jeśli ktoś z państwa słyszał jak śpiewałam przed rokiem 2000 to wie, a jeśli ktoś z państwa nie słyszał to powiem – śpiewałam głośno. To można było na pewno powiedzieć, że śpiewam głośno zawsze i w każdych warunkach. Z mikrofonem, bez mikrofonu – głośno. A Zygmunt Konieczny nauczył śpiewać mnie cicho.
(…)
Drodzy państwo Marcin Wyrostek to jest postać niezwykła – Marcin. Niezwykły jest to człowiek, niezwykły instrumentalista, niezwykły muzyk… Ponieważ ja uwielbiam śpiewać piosenki Zygmunta Koniecznego, o ile można nazwać te utwory piosenkami ale trudno jest mi znaleźć oprócz Kondzia (Konrad Mastyło), kogoś kto z chęcią i łatwością akompaniuje, ponieważ nauczenie się tego akompaniamentu jest zazwyczaj niezwykle trudne. Marcin jest jedynym znanym mi akompaniatorem, który nie tylko, że się nauczy ale jeszcze zmusza mnie, żebym te trudniejsze śpiewała
(…)
Drodzy państwo pora na skandal. Już jesteśmy po koncercie Zygmuncie. Skandal będzie polegał na tym, że zaśpiewam z nut. Ponieważ tej piosenki uczę się trzy lata… Ja mam takie trzy podziały piosenek Zygmunta – to są tak: trzymiesięczne, półroczne i wieloletnie. Tej się uczę trzy lata i jej ani razu nie odważyłam się zaśpiewać…”

Joanna Słowińska (1971)

„Już ja z tobą nie zostanę” słowa Wojciech Młynarski
Źródło: Fragment wypowiedzi Joanny Słowińskiej w czasie koncertu piosenek Zygmunta Koniecznego w Galerii Chromego w Krakowie, 11 stycznia 2009

O prawdzie , O śpiewie , O czasie , Pora roku

„Striptiz jest to lekcja anatomii przy akompaniamencie muzyki.”

Frank Sinatra (1915–1998) amerykański piosenkarz muzyki pop

„Dotarły do mnie liczne relacje, że sporo młodych Polek i Polaków „straciło cnotę” przy akompaniamencie „Wspomnień” w mojej interpretacji. Cóż mogę powiedzieć? Jestem zaszczycony będąc gorącym zwolennikiem jak najwcześniejszej, pozamałżeńskiej inicjacji seksualnej. Życie jest zbyt krótkie, by czekać nie wiadomo na co. Do roboty!”

Maciej Zembaty (1944–2011) polski poeta, scenarzysta, muzyk, bard i tłumacz

Źródło: komentarz z wkładki do „35 × Leonard Cohen – śpiewa Maciej Zembaty”.

O życiu , O relacjach , O śpiewie , O czekaniu

„Istotą flamenco, jak zwykł mawiać Federico Garcia Lorca, jest „duende”, owo „coś”, co jest duszkiem, chochlikiem, może zjawą, a może marą, które czasami pojawia się będąc czymś ulotnym, nieuchwytnym, niewytłumaczalnym. Sądzę, że aby być dobrym tancerzem flamenco, trzeba mieć właśnie to „coś” specjalnego, co pozwala przekazywać publiczności uczucia, jakich doznajesz, tańcząc przy akompaniamencie gitary i pieśni. Flamenco to również technika – bardzo trudna, ale na scenie trzeba o niej zapomnieć. Na scenie musi królować jedynie sztuka wynikająca z doznań i… doskonałej techniki.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecdo.htm

O sztuce , O emocjach

„Prędzej czy później, każde narodziny kończą się nieuchronnie śmiercią. Marzy mi się czasem najprostsze rozwiązanie, jak u owych ludów pustynnych, pozostawiających zwłoki swych zmarłych, spowite w biały całun, na łaskę dzikiej zwierzyny i żywiołów. Zredagowałem krótką notkę, zawierającą me ostatnie życzenia. Chciałbym, by miało to coś z radosnego pikniku nad brzegiem rzeki. Sama myśl o trumnach, kościołach, zniczach, nagrobnych pomnikach – wydaje mi się anatemą. Wolę zdecydowanie coś, co połączy mnie, na tyle ile to możliwe, ze źródłami życia, przy akompaniamencie muzyki ludowej i tańców. Jeśli już muszą być jakieś przemowy, niechaj zabiorą głos ci, którzy dobrze mnie znali. Sam ceremoniał i wydatki muszą być ograniczone do minimum, aby zaoszczędzone w ten sposób pieniądze przeznaczone zostały na moje szkoły. Powrót do ziemi, w cieniu drzewa, lub na dnie rzeki – to jest to, czego mi trzeba. Do Ciebie, którego nie znam i znać nie mogę, a z którym łączy mnie miłość, lęk i wiara; do Ciebie jednego i niezliczonego, kieruję tę modlitwę. Niech się stanie wola Twoja…”

Yehudi Menuhin (1916–1999) skrzypek, wiolonczelista i dyrygent

Źródło: Niedokończona podróż. Dwadzieścia lat później, tłum. Rafał Śmietana, Felberg SJA, 2002, ISBN 8388667157.

O miłości , O śmierci , O pieniądzach , O ludziach

„Nie myślę o sobie jako o przedniej straży wprowadzającej nowy język sztuki. Kiedyś miałem się za takiego, w młodych czasach, gdy w czasie studiów na anglistyce tłumaczyłem poezję amerykańskich beatników: Ginsberga, Ferlinghettiego. Zrobiliśmy z kolegami taką imprezę w drewnianym kościółku w parku Szczytnickim. Między innymi z Magdą Holland, dziś Łazarkiewicz, Olafem Andruszko czytaliśmy polskie przekłady buntowniczych wierszy w akompaniamencie muzyki mechanicznej – od Jefferson Airplane po mantry mnichów buddyjskich. To moje pierwsze publiczne wystąpienie (…).”

Piotr Bikont (1955–2017) polski dziennikarz i krytyk kulinarny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 4 marca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nigdy.htm

O myślach , O czasie , O czytaniu , O myśleniu

„I przez całą tę brudną drogę, nie wiedzieć czemu, niewypowiedzianie dręczyła Iwana wszechobecna orkiestra, przy akompaniamencie której ociężały bas śpiewał o swej miłości do Tatiany.”

Michaił Bułhakow (1891–1940) pisarz rosyjski

O śpiewie