Cytaty o sztuce i nauce (strona 14) | Cytaty sławnych ludzi

„W tym cały sekret, by śpiewać bez bólu. Studenci skarżą się czasem na ból gardła i mięśni. Profesorowie odpowiadają, że skoro boli, znaczy – pracuje. Porównują śpiewaków do sportowców – intensywnie trenują, więc muszą mieć zakwasy i odczuwać ból mięśni. Bzdura kompletna – kiedy śpiewa się dobrze, nic nie ma prawa boleć.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Iwona Radziszewska, Tajemnica przepony http://www.dwutygodnik.com/artykul/3958/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

„Żeby zrobić zbliżenia lwów skonstruowałem zdalnie sterowaną kamerę, która była wkładana między te „krwiożercze” bestie. Zakopywaliśmy ją na arenie, bądź wieszaliśmy ją na specjalnym wysięgniku. Dzięki zastosowaniu takiej techniki w niektórych ujęciach mamy na ekranie wielkie łapska lwów i ich przerażające pyski, które jakby zaglądają w oczy rzuconym na pożarcie chrześcijanom. Ja mam zresztą szereg wynalazków, które ułatwiają robienie zdjęć. Są one bardzo proste, a zarazem pomagają uniknąć specjalnych technik komputerowych, które są oczywiście wspaniałym wynalazkiem i stanowią obecnie część języka filmowego, ale nadużywane stają się nie do zniesienia. Ja na przykład za nimi nie przepadam. Uważam, że film należy cofnąć do sposobu myślenia twórców z lat międzywojennych. To był sposób patrzenia i opowiadania historii przy pomocy kamery, obrazem. Bazowało to na pewnym autentyzmie i wolne było od efektów komputerowych, które z jednej strony są efektowne plastycznie, a z drugiej totalnie absurdalne i abstrakcyjne.”

Andrzej J. Jaroszewicz (1938) polski operator filmowy

o realizacji filmu Quo vadis.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Specjalnie dla Stopklatki - Krzysztof Szmagier i Andrzej J. Jaroszewicz, twórcy filmu „Quo Vadis”, stopklatka.pl, 29 października 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1166

„Wszystko, co wiązało się z Hughesem, było ponad ludzką miarę, łącznie z pełną paradoksów legendą. Urodzony w Houston spadkobierca rodzinnej fortuny osiągniętej dzięki patentowi głowicy wiertła, która zrewolucjonizowała przemysł wydobywczy ropy naftowej, dziarski młody Hughes przykuł wyobraźnię Amerykanów w czasach wielkiego kryzysu. Brawurowy pilot, hollywoodzki playboy, patriotyczny producent sprzętu wojskowego, genialny finansista, był jak bohater komiksu, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. W późniejszym okresie jego życia, kiedy ekscentryczność przekształciła się w szaleństwo, pojawił się bardziej mroczny obraz: starzec z zaniedbanym, rozczochranymi włosami, przemawiający z patosem wariat, który z powodu śmiertelnej obawy przed zarazkami zaszył się w swojej luksusowej pustelni. Przez całe życie obsesja władzy Hughesa wyrażała się w manii szpiegowskiej, zwłaszcza jeżeli wiązało się to z rozwojem jego i tak już znacznych zasobów finansowych. Jednak pomimo jego pozornej wszechobecności w centrum burzliwych spisków, Hughes był manipulowany dokładnie tak samo, jak inni. Zwany w kręgach szpiegowskich Akcjonariuszem, występował jako parawan tajnych operacji CIA, często bez swojej wiedzy. Ten szalony pustelnik przekonał się, że jego imperium było zdalnie sterowane.”

Howard Hughes (1905–1976) lotnik amerykański, przedsiębiorca lotniczy

Autorzy: Jonathan Vankin, John Whalen, Największe spiski w historii (księga 1.) z serii Księgi tajemnic, tłum. Sławomir Kędzierski, Amber, Warszawa 2004, ISBN 8324120645, s. 167.

„Poznałem kogoś i chciałem z tą osobą gdzieś wyjechać, odetchnąć. Padło na Stany. Potrzebna mi była taka ucieczka. Chociaż i tam byłem parę razy rozpoznawany, czasem w zupełnie niespodziewanych sytuacjach. Na przykład rozmawiam z kimś przez telefon na innym kontynencie i ten ktoś mnie rozpoznaje. To była chęć złapania oddechu, schowania się w gąszczu innych spraw. Byłem strasznie zakochany, w Stanach urodziła się moja córka – to wtedy było dla mnie najważniejsze. Podobało mi się to, że mogę robić rzeczy zupełnie przyziemne, jak praca fizyczna takiego ogrodnika, czy jeżdżenie autem dostawczym. Odpowiadała mi taka odskocznia.”

Joka (1977) polski raper

Źródło: Przemysław Bollin, Kaliber 44: ta płyta to tribute dla artystów, na których się wychowałem, muzyka.onet.pl, 15 lutego 2016 http://muzyka.onet.pl/hip-hop/kaliber-44-ta-plyta-to-tribute-dla-artystow-na-ktorych-sie-wychowalem-wywiad/sy48gv

„Chętnie to uczynię. To słodka, niewinna dziewczyna, która wpadła w pułapkę sławy.”

Basshunter (1984) szwedzki muzyk

o pomocy Britney Spears.
Źródło: Basshunter o Britney Spears, interia.pl, 8 lutego 2008 http://muzyka.interia.pl/artysci/artysta/wiadomosci/news/basshunter-o-britney-spears,1055279

„Dawniej złościły mnie książki o Afryce: tyle w nich o białym i czarnym. Kolor taki i siaki we wszystkich odmianach. Aż wreszcie pojechałem sam. I wtedy zrozumiałem. Od razu dostaje się przydział, swój tor. Od razu ta skóra swędzi. albo razi, albo wywyższa. Człowiek nie może z niej wyskoczyć, a przeszkadza mu ona żyć. (…) „Miałem ze sobą pięciu ludzi i dwudziestu czarnych” – opowiada mi jeden Anglik. To tacy właśnie budowali mit. Totalny, absolutny mit koloru skóry, żywotny i potężny do dziś.”

Ryszard Kapuściński książka Wojna futbolowa

Wojna futbolowa
Źródło: Ofensywa

„Zupełnie przestała mnie interesować sztuka wystawiana w galeriach i muzeach, przestało mi zależeć na tym, by się tam znaleźć. Podobały mi się obrazki malowane przez dzieci i niczego więcej nie chciałem, jak tworzyć ich odpowiedniki, jedynie dla mojej własnej przyjemności.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

poglądy Dubuffeta na sztukę w początkowym okresie, kiedy porzucił zawód kupca i poświęcił się wyłącznie malowaniu (1942).
związane z cyklami obrazów

„Na tym stołku wypierdziałem wszystkie swoje komiksy”

Janusz Christa (1934–2008) rysownik polski

Źródło: zdjęcie krzesła z podpisem w magazynie Kawaii

„Gdy zaczynam pracować przy filmie, gdzie są do zaśpiewania piosenki, naprawdę bardzo się z tego cieszę. Lubię śpiewać, dlatego z ogromna starannością uczę się materiałów muzycznych. Zależy mi wtedy bardzo, aby piosenki w moim wykonaniu miały swój niepowtarzalny charakter.”

Olga Bończyk (1968) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/bonczykolga/

„Przyjąwszy chrzest od Rzymian i od Greków, przyjęliśmy zarazem ich ducha pogardy i nienawiści do wszystkiego, co było starym lub obcym; ze wstrętem tylko przyzwyczajono nas patrzeć na stan dawny, wystawiano go zawsze w najohydniejszych obrazach. Przy takowym uprzedzeniu Słowianie musieli nam się wydawać dziką tłuszczą, nie znającą żadnych prawideł obyczajności i porządku.”

Wawrzyniec Surowiecki (1769–1827)

Źródło: Maria Janion, Niesamowita Słowiańszczyzna, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007, str. 53.

„Zawsze przeczuwałam, że aktorstwo to nie jest zawód dla mnie. Wolę być sobą. Zagrać dobrze tę najważniejszą rolę: swoje życie. To też powinna być sztuka przez duże S.”

Lucyna Winnicka (1928–2013) polska aktorka i dziennikarka

Źródło: Paweł T. Felis, Lucyna Winnicka nie żyje, wyborcza.pl, 23 stycznia 2013 http://wyborcza.pl/1,75475,13279001,Lucyna_Winnicka_nie_zyje.html#BoxSlotII3%20img#ixzz2ImbyWSx7

„I buldogi pełnomocne
I terriery
I burbony i szynszyle (…)
Potem księżyc nad Taiti
i gitary na Haiti,
potem śpiewa Włoch Tęsknotti
zakochane totti-frotti…”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Poematy, Bal w operze (1938)

„Sztuka, muzyka to przede wszystkim wewnętrzne przywiązanie do piękna. (…) Lubię muzykę, która mnie zmienia, gdy ją tworzę. Dla mnie wszystko dzieje się poprzez muzykę i poezję, ponieważ piszę i muzykę, i słowa. Muzyką i słowem staram się stworzyć jakąś hipotezę i zobaczyć, czy ma ona sens. Jeżeli ma, oznacza to, że jest szczera, prawdziwa i że naprawdę może coś przekazać. To kwestia komunikacji. W sferze duchowej muzyka i sztuka to dla mnie sposób na odnalezienie swojego miejsca i roli. Mamy szczęście, że możemy tworzyć piękno. Musimy pokazywać je też innym.”

Maria Pia De Vito (1960)

Źródło: Monika Rokicka, Poza swój bieg http://www.dwutygodnik.com/artykul/4114/, Dwutygodnik.com, nr 96/2012.

„Sztuka niczego nie ocala, nie zapewnia nieśmiertelności. Są w kinie arcydzieła Bergmana czy Truffauta, które ogląda się dziś i pewnie oglądać będzie za 50 lat, ale oglądają je nie umarli, tylko żyjący.”

Woody Allen (1935) amerykański scenarzysta, reżyser, producent i aktor pochodzenia żydowskiego

Źródło: Paweł T. Felis, Woody Allen: Rzeczywistość jest nie do zniesienia http://wyborcza.pl/1,75475,9227906,Woody_Allen__Rzeczywistosc_jest_nie_do_zniesienia.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 10 marca 2011

„Nazwałbym to raczej odświeżeniem, bo odczuwamy teraz trochę inne emocje, ale na pewno nie są to innowacje, że skręcamy o 90 stopni w którąś stronę.”

Przemysław Myszor (1969) polski muzyk

odpowiedź na pytanie „Osoba nowego wokalisty nie wiąże się więc z rewolucją w zespole?”
Źródło: Jerzy Ślusarski, Myslovitz: Odświeżenie, ale nie rewolucja, dlastudenta.pl, 11 maja 2012 http://muzyka.dlastudenta.pl/artykul/Myslovitz_Odswiezenie_ale_nie_rewolucja,81241.html

„Próbuję utrzymać żywą pamięć o nim [Mohammadzie Rezie Pahlawim] poprzez obrazy i zdjęcia oraz naturalnie poprzez opowieści.”

Farah Pahlawi (1938)

Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, op. cit., s. 117.

„W lecie 1942 roku czołówka nasza [2. Korpusu armii gen. Andersa znajdująca się wówczas w Iranie] została zaproszona do dania przedstawienia dla dworu szacha i jego gości. Byłem wówczas kierownikiem artystycznym czołówki i na tydzień przed przedstawieniem udałem się wraz z mjr. Naimskim, Michałem Tyszkiewiczem i reżyserem Wacławem Radulskim do jednego z pałaców szacha (jest tych pałaców pięć), gdzie we wspaniałych ogrodach oczekiwaliśmy przybycia szefa protokółu (…). I tu wydarzył się niespodziewany, ale śmieszny incydent. Szef protokółu doszedłszy do naszej grupy, zbliżył się do mnie i powiedział po polsku 'A… jak Argonauta… qui pro quo'. Sprawa wkrótce się wyjaśniła. Szef protokołu był przez trzy lata radcą ambasady perskiej w Warszawie i stale odwiedzał teatr Qui Pro Quo, i z miejsca mnie poznawszy, zaprezentował swoją znakomitą pamięć, cytując fragment mojego dialogu z Konradem Tomem.”

Ludwik Lawiński (1887–1971) polski aktor, recytator, reżyser, komik

Źródło: wspomnienia spisane w 1962, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ludwik-lawinski

„Oto wielki dylemat moralny dwudziestego pierwszego wieku: jeśli cała wiedza, cała kultura, cała sztuka, cała użyteczna informacja może być rozdana wszystkim po takich samych kosztach, jak przekazanie jej komukolwiek, jeśli każdy może mieć wszystko, gdziekolwiek, przez cały czas, to dlaczego wykluczanie kogokolwiek miałoby być moralne?”

Eben Moglen (1959)

The great moral question of the twenty – first century is this: if all knowing, all culture, all art, all useful information can be costlessly given to everyone at the same price that it is given to anyone; if everyone can have everything, anywhere, all the time, why is it ever moral to exclude anyone? (ang.)
wykład na temat How Culture Became Property and What We're Going to Do About It.
Źródło: The DotCommunist Manifesto http://video.google.com/videoplay?docid=-2263095526020953463, University of North Carolina-Chapel Hill, Howard W. Odum Institute, 8 listopada 2001

„Nieprzypadkowo wspaniała muzyka z Ameryki Południowej, czyli raju.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Źródło: TVP

„Muzyka symfoniczna była głównym przedmiotem studiów, można rzec, że jedynym. Jest oczywiście kilka dzieł, które działają mi na wyobraźnię i z którymi chciałbym się zmierzyć. Opera, czy raczej wszystkie gatunki teatru muzycznego, wypełnia jednak cały mój czas i brak intensywnego kontaktu z symfoniką jest naturalną koleją rzeczy. Nie można mieć wszystkiego.”

Tomasz Biernacki (1974)

Źródło: „Nasz Dziennik”, 24 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ccze.htm