Cytaty z książki
Miazga
Miazga – powieść Jerzego Andrzejewskiego, napisana w latach 1965–1970, opublikowana po raz pierwszy w 1979 roku w tzw. drugim obiegu, oficjalnie, z ingerencjami cenzury w 1981 roku. Pełna edycja ukazała się dopiero w 1992 roku, zaś w 2002 roku Zakład Narodowy im. Ossolińskich wydał krytyczną edycję w serii Biblioteka Narodowa, w opracowaniu i ze wstępem Anny Synoradzkiej-Demadre. Ze względu na długi czas oczekiwania na wydanie, a także rozgłos jej towarzyszący, określana jako „książka-widmo”, „książka-legenda”, a także „powieść-symbol”, „powieść-klucz” i „«Wesele» PRL-u”
„(…) miłość jest jak mydło, ubywa jej przy używaniu.”
Miazga
Źródło: s. 40.
„Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita.”
Miazga
Źródło: s. 217.
„Jeśli nie pasują szczegóły – należy przewrócić całość.”
Miazga
Źródło: s. 234.
„Każdy człowiek ma jakąś rację, tylko nie każda racja wychodzi na zdrowie.”
Miazga
Źródło: s. 243.
„(…) polityka to nie jest praca, to są zajęcia, polityka stwarza sytuacje, a nie wartości (…).”
Miazga
Źródło: s. 105.
„Gdyby ludzie szczerze wyrażali swoje myśli, większość ich musiałaby się kończyć znakiem zapytania.”
Miazga
Źródło: s. 40.
„Każdy na ziemi ma takie niebo, czyściec i piekło, na jakie zasługuje.”
Miazga
Źródło: s. 12.
