„Wiem, co należy robić, żeby uchodzić za człowieka miłego; nie jestem idiotą. Tyle że nie mam na to ochoty.”

„Po co mam trenować, skoro już wiem, co mam robić na boisku?”

„Panie premierze, za idiotę robię tu ja.”

„Człowiek, który spodziewa się otrzymać Nagrodę Nobla, jest idiotą. A jeśli myśli, że nagroda mu się należy, jest podwójnym idiotą. A ja nie chcę być idiotą, a już tym bardziej podwójnym.”

„Kocham Anglię. Pod względem podatkowym sporo mnie to kosztuje, ale mam to gdzieś. I tak mam tyle pieniędzy, że nie wiem, co z nimi robić. Podatki mnie nie załamują. Zawsze płaciłem wszystko, co należało. Za czasów Wham! słyszałem, że powinienem wyjechać na rok, ale po co pieniądze, jeśli nie można ich wydawać tam, gdzie się chce? Gdy nie możesz budzić się tam, gdzie chcesz, świat staje się otwartym więzieniem. No to po co te pieniądze?”

„W życiu liczę tylko na siebie. Jeśli nadejdzie coś miłego, to bardzo dobrze. Staram się robić swoje. Iść do przodu. Nie zatrzymywać się.”

„Czy jestem szczęśliwy? Za kogo pan mnie uważa, za idiotę?!”

„Nic nie jest właściwie pracą, dopóki nie masz ochoty, by robić coś innego.”

„Łatwo jest znaleźć logiczny i chwalebny powód, żeby nie robić tego, na co się nie ma ochoty.”

„Chyba się bałam, że to będzie dla mnie zbyt bolesne. Mówiąc szczerze, nie czułam się już tak jak dawniej i nie miałam ochoty wracać do tego, co przedtem robiłam. Wolałam się wymówić, że nie mam czasu, bo muszę pracować.”