„Wiem, gdzie jesion stoi, Yggdrasill się zowie,
Lśniącą wilgotnością pień jego zroszony;
Z niego idzie rosa, co w dolinach spada,
Koło Urs studni wciąż zielony stoi.”

„Ludzie nie zaklepują sobie innych ludzi. Podejmują świadomą decyzję, że będą z nimi. To wymaga wiary. Rysujesz koło na piasku i zgadzasz się w nim stać, i wierzyć w nie.”

„O przyjdź, jesienią –
Wdziej szatę lekką, białą, zwiewną,
pajęczą;
Rzuć na hebanowe swoje włosy
perły rosy,
Lśniące zimnych barw
tęczą.”

„Wszystko idzie, wszystko powraca, wiecznie toczy się koło bytu.”

„Zielony uspokaja. 30 lat byłem nadleśniczym, więc wiem, o czym mówię.”

„Właściwie mógłby udawać, że nic się nie stało. Tak, ręce pachniały mu kobietą, tak obudzili się nadzy koło siebie w łóżku, ale nie pamiętał samego… stosunku, co za głupie słowo!, może mógłby sobie wmówić, że nic nie było. Nie… Nie stać go było na takie ostre zagrywki w negocjacjach z rzeczywistością.”

„Ogórek, ogórek, ogórek
zielony ma garniturek
i czapkę, i sandały,
zielony, zielony jest cały.”

„Ziemia bez granic jak gładkie niebo,
Lśniące skiby mkną pod horyzont.
Już dano upust radosnym śpiewom,
Pola przemierza spółdzielczy traktor.(…)
Kiedy rozwiany zachód słońca
za bór zielony zapada –
Na żniwa młode i syte
czekają niespokojne kombajny.”

„Jeśli osioł zagląda do studni, to nie studni wina, że nie odbija konia.”

„O, jakże jesteś piękna, ojczyzno kochana!
Nad tobą są rozpięte bezbrzeżne błękity,
Dokoła krajobrazu powab rozmaity,
Gdzie spojrzeć – nowy widok i nowa odmiana:
Tu w wesołych dolinach kwiaty całe w rosach,
A tam olbrzymie szczyty i gwiazdy w niebiosach (…)!”