„(…) a tak głupio się układa całe życie – tyle rzeczy ginie – tylu szkoda i wychodzi bolesny nonsens, a po drodze jak kupki gówienek nikomu niepotrzebne dziełka.”

„Tyle szczęścia, ile miał w roku olimpijskim… to być może wykorzystał zapas na całe życie.”

„Jeszcze kilka razy paliły razem papierosy, ale już nigdy nie mówiły o rzeczach ważnych, a nieważnych jest przecież tyle, że wystarczy do mówienia przez całe życie.”

„Kocham życie, nienawidzę snu – jest przecież tyle rzeczy do zrobienia.”

„Nic w przyrodzie nie ginie, a życie?”

„Kto, do cholery, bierze na wakacje czternaście par butów?! Ja przez całe życie tyle nie nosiłem!”

„Tyle rzeczy mignęło przed oczami, a nasze oczy nigdy ich nie widziały.”

„Mam tyle do zrobienia, a życie jest za krótkie, że muszę się śpieszyć.”

„Szkoda, że nie widzieliście wyrazu ich twarzy, kiedy ich kradniemy. Całe życie tylko na to czekali.”

„Tyle tu rzeczy, których mi nie potrzeba!”