„Różne niewiasty żyją na tym świecie;
Wszak każdy o tym dobrze wie.
Są takie, co żywot swój pędzą w pałacach,
A w żyłach ich płynie błękitna krew.
Noszą piękne suknie i lśniące diademy,
Jedwabne pończochy i złote trzewiczki;
Lecz dla mnie jedyną prawdziwą damą
Jest tylko owa Buntowniczka.”

„W żyłach złota płynie krew Abla.”

„Dniu mój
brylancie najpiękniejszy w świecie
domie złoty
błękitny wielorybie
łzo w moich oczach”

„Żelazna dama, a złote serce.”

„A potem
oddaliśmy krew z żył
i to co się nazywa tęsknotą
aby odkupić świat każdego ciepłego poranka.”

„Tak więc Deb jest jedyną osobą na świecie, którą choć odrobinę obchodzi, czy jeszcze żyję, czy już nie. Mało tego. Z powodu, którego za nic nie potrafię zgłębić, moja przybrana siostra wolałaby, żebym jednak żył.”

„Powiedz jak mam ratować to
co w moich żyłach płynie
Dzięki tobie tu jestem i żyje.”

„Cóż gorszego od domu, w którym niewiasta mężem rządzi? Dobrze zaś jest w tym domu, gdzie mąż rządzi, a niewiasta ulega.”

„Wielokrotnie przelewał cudzą krew, a teraz jego krew płynęła, by oczyścić jego przeszłość…”

„A gdzie niby mieliśmy te lśniące zbroje?
– Wewnątrz, Kapitanie, mieliśmy je wewnątrz. Ścięgna, które trzymają razem nasze zbroje, są jak u orków, ale krew na nich jest nasza, i oto ona lśni w słońcu. I każdy koń, który niesie swojego jeźdźca do zwycięstwa, jest wspaniały.”