„Z tej balladki smakowitej
Niech popłynie morał w świat:
Gdy mieć pragnie autorytet
Bandzior, co ma w ręku bat.
Kto się stawia ten ma z tego
Mimo wszystko jakiś zysk,
A kto słucha i ulega,
Ten najpierwszy bierze w pysk…”

„(…) trzeba uważać, jakie role się bierze. Kiedyś po zagraniu bandziora, zaczepiła mnie na ulicy starsza pani: „tak pana lubię, niech pan już więcej takich drani nie gra”. Od tamtego czasu bardziej się zastanawiam, co przyjmuję.”

„O pisowni. Nie masz morale bez ale.”

„Jaki morał z tej historii?
Właśnie. Jaki?
Nie mamy nic przeciwko morałom. Morały są fajne. Cóż warte byłoby życie, gdyby nie miało moralnego sensu?
Ale przecież nie było żadnej historii, skąd więc morał?
Nie było żadnego faktu, ale jest jego niepokojące znaczenie.
Czy nie chodzi tu o morał z tego, co się uporczywie nie chce i nie chce wydarzyć?
Jaki morał z historii, której nie było?
Na to pytanie może być tylko jedna odpowiedź.
Morał z tej historii jest morałem niemoralnym.”

„By istniało zwierciadło świata, świat musi mieć jakiś kształt.”

„(…) jeśli masz jakiś problem ze światem, to niekoniecznie musi być wina świata.”

„Pragnę być tylko kobietą. Nie chcę pisać książek, stawiać czoła światu, lecz żyć dzięki dosłownej transfuzji krwi. Pomagać Henry’emu, utrzymywać go.”

„Wyrwij murom zęby krat!
Zerwij kajdany, połam bat!
A mury runą, runą, runą
I pogrzebią stary świat!”

„Mąż: Kto ma uszy, niechaj słucha.
Żona: A kto nie ma, niech patrzy.”

„Miał wpływ na pisarzy, wielu słuchało go i mu ufało, podziwiało za odwagę, był autorytetem.”