„Powiadam panom, Yves Montand!
Co dzień Montanda sobie gram.
Wspaniały głos – to Francji śpiew,
Paryż, szum nadsekwańskich wierzb.”

Źródło: Spadek po kanarkach, „Życie Literackie” nr 27, 1 lipca 1956, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14817

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
życie , dzień , głos , wspaniały , grać , szum
Andrzej Jarecki Fotografia
Andrzej Jarecki 1
1933–1993

Podobne cytaty

Leszek Kołakowski Fotografia
Krzysztof Niewrzęda Fotografia

„(…) głos współczesności to szum informacyjny, z którego coraz trudniej wyodrębnić to, co istotne, prawdziwe, nienarażające nas na błędne wnioski i decyzje. Szum, w którym plącze się to, co jest ważne i autentyczne, z tym co jest kłamliwe, komiczne, czy wręcz idiotyczne.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Krzysztof Niewrzęda o „Zamęcie” i nie tylko – rozmowa Krzysztofa Lichtblaua dla „eleWatora Kultury” http://elewatorkultury.org/niewrzeda-krzysztof-o-zamecie-i-nie-tylko/#comments

Georg Christoph Lichtenberg Fotografia
Donald Tusk Fotografia

„Panowie, policzmy głosy!”

Donald Tusk (1957) polski polityk

wypowiedź w trakcie narady z prezydentem Lechem Wałęsą na temat odwołania rządu Jana Olszewskiego w czasie tzw. „nocnej zmiany”.

Kazimierz Burnat Fotografia
Jan Nowicki Fotografia

„Trzeba myśleć Dostojewskim, jest tak wspaniały, że wcale nie trzeba grać, wystarczy zagrać swoje własne „przeklęte problemy.””

Jan Nowicki (1939) polski aktor, pedagog

Źródło: Zofia Szczygielska, Nowicki, WAiF, Warszawa 1984.

Castro Alves Fotografia

„Tam słońca żar okrutny, śmierć w parnej atmosferze,
Tu cień i wody szum, i chłód, i spokój dziczy;
Nieukojonym drżeniem bambusów drżące pierze,
Tysiąca ptaków śpiew, samotność, las dziewiczy.”

Castro Alves (1847–1871) brazylijski poeta, abolicjonista i republikanin, uważany za jednego z najważniejszych poetów brazylijskich …

Źródło: Immensis orbibus anguis

Jarosław Grzędowicz Fotografia

„Jak się pan czuje? - w słuchawkach metaliczny głos Nowinkowa - Wzrasta panu tętno.”

Nie mam pojęcia dlaczego - cedzę w ustnik. Durny konował. Czuję się jak jakiś pradawny, martwy władca. Przywiązany do tronu, który za chwilę stanie w płomieniach. Przede mną przeciąga się korowód żałobników z darami... brakuje tylko płaczek
Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 1, rozdział 1, Nocny wędrowiec

Jean Paul Fotografia

Pokrewne tematy