„Bo co ci powiem, wszyscy – jedni mniej, inni więcej – mamy w zapasie morze łez, aby wylewać je w ciągu życia, istna fabryka, logiczne, i jeśli nie wylejesz ich w swoim czasie, to wypłaczesz je potem, nie ma rady.”

„Jedna kropla miłości tworzy całe morze łez.”

„Choć papierków po cukierkach ślad i tam, i tu,
marzy ci się bombonierka – istny cud,
żeby tak nasycić się,
ale wciąż w zapasie mieć
i rozgryzać tę zagadkę
po ostatnią czekoladkę.”

„Wszystko jest coraz bardziej za późno”. Chociaż to zdanie jest może błędne nie tylko logicznie, językowo, ale naprawdę za późno może być tylko raz, w ciągu jednej sekundy, a potem już zawsze.”

„Pamiętam jak jednego dnia wróciłam z przedszkola… powiedziano mi, że to przedszkole. Potem dowiedziałam się, że pracowałam w fabryce przez dwa lata… Zawsze nad tym myślałam, było tam bardzo gorąco i wszyscy byli starsi ode mnie, ale skąd miałam wiedzieć?”

„W czasie wojny wszyscy Polacy pomagali Żydom. Jedni pomagali im przeżyć, a inni umrzeć.”

„Zawsze czułem, że powiedzieć mniej – znaczy więcej, niż powiedzieć więcej.”

„Czasem spoglądając komuś głęboko w oczy można poznać jego duszę na wskroś i dowiedzieć się o nim więcej w ciągu godziny niż o innych w ciągu całego życia.”

„Dam ci radę, zastanów się, zanim cokolwiek powiesz…”

„Kropla wieczności waży więcej niż całe morze czasu.”