Źródło: „Nie chcę kusić losu”, interia.pl, 9 listopada 2009 http://muzyka.interia.pl/wywiady/wywiad/ace-frehley/news/nie-chce-kusic-losu,1391602,,3
Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm
„Chcę go zagrać, zanim wyłysieję!”
pokazując wieczorem 25 listopada 1959 wydanie Hamleta René Clairowi, który przyszedł go odwiedzić po trudnej operacji wątroby; następnego dnia Philipe już nie żył, gdyż w nocy zmarł na nowotwór wątroby.
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 356.
„Zagrałbym w Szpiegu każdą postać. Zagrałbym cokolwiek, bo bardzo chciałem być jego częścią.”
Źródło: Rachel Clark, Colin Firth. Czuję wielki głód grania, oprac. Magdalena Poulian, „To i Owo” nr 47, 22 listopada 2011, s. 4.
„(…) chciałbym (…) zagrać romantycznego i wrażliwego kochanka.”
Źródło: Robert Więckiewicz o filmie „Świadek koronny”, „ITI Cinema”, 26 stycznia 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/19,1
„Teraz bardzo bym chciała zagrać wściekłego psa u Tarantino.”
po premierze Wałęsa. Człowiek z nadziei, w którym zagrała.
Źródło: wywiad dla „Vivy”, 2015 https://party.pl/newsy/paulina-mlynarska-i-dorota-wellman-w-vivie-84409-r1/
„Bardzo chciałabym zagrać Gruszę w Braciach Karamazow.”
Dlaczego? Bo ta postać ma 200 procent kobiecości! To kobieta, którą stać na wszystko: jest nieobliczalna, ma niesamowity temperament, wrażliwość, takie „emocjonalne rozwibrowanie”... Jak kocha to kocha – a jak nienawidzi to do końca!
Źródło: Małgorzata Kożuchowska - 200% kobiecości http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/798/Malgorzata-Kozuchowska-200-kobiecosci.html
„Czy chciałbym zagrać w Barcelonie? Nie, nie interesuje mnie gra z dziewczynkami.”
Źródło: Balotelli: „¿Jugar en el Barça? Yo no juego con niñas” http://www.20minutos.es/noticia/1550373/0/balotelli/barcelona/ninas/, 20minutos.es, 27 lipca 2012
„Ta gówniana gitara nie gra akordów, które chciałbym zagrać.”
Piękna postać, piękna… Wchodzi, podaje szarfy, list i wychodzi.
Źródło: Urszula Makselon, Wiarus do wynajęcia, „Śląsk” nr 9, 3 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/124814.html
