„Rzeczywistości – strasznej, oszalałej –
Dziwna nieśmiałość zadawała kłam,
Jak dziwka nas bezwstydnie zdobywała,
Na kłódkę zamykając usta nam.”

„Obraniak! Zdecydował się nad bramkę! Strasznie zdobywa ją!”

„W dzisiejszej Polsce stosuje się powszechnie goebbelsowską metodę „Kłam, kłam, a coś z tego zostanie”. Jest to zasada groźna dla demokracji, bowiem tam, gdzie niknie związek między słowem a rzeczywistością, tam i demokracja zaczyna działać źle.”

„Strasznie dziwna ta Warszawa
Ciągły w niej krzyk, ciągła wrzawa.”

„Optymista najpierw kupuje kłódkę.”

„Dziwni my ludzie – młode lata nasze,
A myśli takie smutne, takie czarne,
Ironia usta tylko nam okrasza,
Miłe są uchu melodie cmentarne.
I wśród młodości, wśród życia, wśród siły
My, ludzie dziwni – tęsknim do mogiły.”

„Nad partią szachów siedzi pochylony
dziwny poeta z dalekiego kraju,
w którym się straszne dzisiaj dzieją rzeczy.”

„Gdy żegnamy się z ukochanym, chociaż nęka nas straszny żal, doznajemy zarazem dziwnego uczucia ulgi, wyzwolenia.”

„Serce ludzkie takie jest dziwne, że więcej wierzy jasnemu urojeniu niż mętnej, czarnej rzeczywistości.”

„Nie jestem artystą, chcę być sprzedajną dziwką. A żeby zostać dziwką, to dopiero trzeba mieć talent!”