„Przecież nie byłam politykiem. W ogóle nie uprawiałam polityki. (…) Mój wpływ na niego [Slobodana Miloševicia] nie był większy niż ten, który normalni małżonkowie wywierają na siebie wzajemnie. Kiedy się żyje ze sobą, jest przecież normalne, że się te sprawy omawia. Niekiedy się rozumieliśmy, czasami nie.”

„Nie wiem tylko, czy człowiek w ogóle żyje normalnie. Normalnie to nawet umrzeć nie można, więc co dopiero normalnie żyć?”

„Czasami jest się na fali i jest fajnie, a czasami się nie jest. Nie byłoby dla mnie problemem powrócić do normalnego życia.”

„Oczywiście dworujemy sobie troszkę z mężczyzn, ale przecież na to zasługują. Każda z nas w którymś momencie życia trafia na problemy z facetem – to normalne.”

„Kobiety nie uprawiają przecież seksu po czterdziestym roku życia, bo nie żyją.”

„Mam tyle pytań. Dlaczego to przytrafiło się właśnie mnie? Dlaczego musiałam tyle cierpieć? Przecież nie wyrządziłam nikomu krzywdy. Byłam normalną dziewczynką.”

„Gdyby kawałki z moich ról we mnie zostawały, byłbym nienormalny.”

„Miłość to zagadka dla wszystkich z wyjątkiem poetów, a nikt normalny przecież się nie połapie w tym, co tam o niej wypisują.”

„Są małżonkowie, którzy dobrze ze sobą żyją tylko w ciągu pół doby, w łóżku.”

„Żydzi to przecież normalni ludzie, dotyczą ich takie same sprawy i problemy, jak wszystkich ludzi na świecie. Są bardziej obciążeni, bo w filmach mówi się i o Holocauście, i o konflikcie izraelsko-palestyńskim, ale to ciągle ludzie.”