„(…) wszyscy jesteśmy potencjalnymi nieboszczykami, ale niektórzy z nas mają jeszcze przed sobą sporo czasu (…).”

„Wszyscy jesteśmy winni, czas jest katem.”

„Graliśmy z kolegami [w czasie wojny] w nieboszczyków. Wygrywał ten, kto zobaczył więcej trupów.”

„Niektóre kobiety są jak trawy, pozbawione egoizmu, żyją nie zauważając samych siebie – te kochają wszyscy.”

„Chowałem nieboszczyka trędowatego, już odmówiłem zwykłe modlitwy, poświęciłem grób i kazałem zasypać. Już sporo ziemi było na nieboszczyku, aż tu naraz biegnie jedna z chorych i krzyczy: „poczekaj, poczekaj”. Sypiący ziemię zatrzymali się, a ja ze zdziwieniem czekałem, co z tego będzie. Otóż ta kobieta przyniosła kapelusz, którego używał nieboszczyk; jeden z tych co zasypywali mogiłę, złożył go we czworo, zrobił otwór w ziemi i wpakował ten kapelusz nieboszczykowi. Przy innym znowu pogrzebie włożono zmarłemu do grobu tabakę w kawałku bambusa, którą nie skończył żuć za życia.”

„Czasem myślę sobie, że to jest największe nieszczęście naszego świata: wśród ludzi zajmujących najwyższe stanowiska mamy zbyt wielu nieboszczyków.”

„Niektórzy ludzie z innych zespołów mają „dryfujący” stosunek do wszystkiego i po prostu cały czas płyną tam, gdzie niesie ich prąd. Być może niektórym to odpowiada, ja jednak cieszę się, że jesteśmy bardziej świadomi tego, co się wokół nas dzieje.”

„Tak, jesteśmy ludzkimi panami, bo jesteśmy panami, w przeciwieństwie do niektórych ludzi.”

„Leczenie musi być drogie, bo po co nieboszczykowi pieniądze.”

„W końcu jesteśmy Brytyjczykami, jesteśmy wynalazcami dosłownie wszystkiego. Więc teraz czas na wysławienie samych siebie, czas wyjść z naszych szop i uwolnić się z tej przepaści zaciemnionej przez perwersyjnych niemieckich naukowców.”