„Bo taka to jest wieczna tego wiatru praca,
żeby wiać w różne strony i skrzypieć boleśnie.
A jeśli drzewa nawet najgrubsze wywraca,
deszcz roślinom więdnącym niesie jednocześnie.”

„Zwykłe to
Życia koleje:
Słońce świeci, deszcz pada,
Wiatr wieje…”

„Ciągła introspekcja, a jednocześnie – prowokowanie przez różne sytuacje spontanicznego wyjawiania się czegoś z człowieka, nawet bez świadomości. Aktor przy opracowywaniu każdej swojej roli musi dokonać bolesnego trudu. Jeżeli tego nie uczyni, to albo się powtórzy, albo jeszcze gorzej – stacza się w jakąś manierę.(…) Nasza praca w ogóle to odkrywanie tajemnic drzemiących w człowieku.”

„A ty u okien jeszcze marzysz,
nagrobku smutny. Czasu napis
spływa po mrocznej, głuchej twarzy,
może to deszczem, może łzami.
I to, że miłość, a nie taka,
i to, że nie dość cios bolesny,
a tylko ciemny jak krzyk ptaka,
i to, że płacz, a tak cielesny.”

„Na polanie w lesie
chodzi sobie jesień
różne dary niesie.
Na polanie w lesie
chodzi sobie jesień
różne dary niesie.”

„Bezbolesna śmierć w takim podeszłym wieku nie ma w sobie nic dramatycznego. Spływa pogodnie jak sen po długim dniu wypełnionym pracą.”

„Cóż ja jestem? Liść tylko, liść, co z drzewa leci.
Com czynił – wszystko było pisane na wodzie.
Liść jestem, co spadł z drzewa w dalekim ogrodzie,
Wiatr niesie go aleją, w której księżyc świeci.”

„Z jednej strony ktoś bardzo sprytny (…), a jednocześnie trochę to był dla mnie taki niezbyt rozgarnięty facet, który nie potrafi słuchać, bez przerwy gdzieś znika i rozmawia nie wiadomo z kim.”

„Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz pa­rasolkę, gdy zaczy­na padać.
Mówisz, że kochasz słońce, a cho­wasz się w cieniu, gdy zaczy­na grzać.
Mówisz, że kochasz wiatr, a za­mykasz ok­no, gdy zaczy­na wiać.
Właśnie dla­tego boję się, gdy mówisz, że kochasz mnie.”

„Jedną z najbardziej bolesnych form zdrady jest skazanie człowieka pracy na pracę bez sensu.”