„Nie umiem być sam
Nikt mnie nie oswoił
Z widokiem
Mej własnej twarzy”

„A może nikt nie rozumie własnej twarzy?”

„Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
W świecie, gdzie nikt nie kocha róż,
Na zawsze ktoś pozostał sam.”

„Kiedy myślę o poezji, to jest tak, jakbym stała twarzą w twarz z tym, co jest nienazwane. Dla mnie poezja jest próbą oswojenia tego, co jawi mi się jako ostateczne. Ja próbuję to nazwać – dla siebie.”

„Nikt nigdy nie nudzi się w barze. To nie to, co w kościele, gdzie zostaje się sam na sam z własną duszą.”

„Nikt nie umie wszystkiego.”

„Nikt nie umie patrzeć na to, co widzi.”

„Naga twarz w ruchu uczuć – to umie pokazać jeden tylko film.”

„Najchętniej jestem sam, wtedy nikt mi nie przeszkadza. Bo wszyscy stale wracają do tematu […]. Z pewnością i ja tak dawniej żyłem, ale teraz nie umiem się do tego przystosować. Za wiele gadają. Mają troski, cele, życzenia, których nie mogę ujmować tak jak oni. […] Tak są podzieleni, rozdrobnieni, żaden nie odczuwa tego całym swym jestestwem; ja sam nie umiem dobrze określić, co mam na myśli.”

„Najlepsza maska na świecie – własna twarz.”