„Doprawdy, kiedy poeci bujają w obłokach, to jest w porządku, ale kiedy belfry przypną sobie skrzydła i zaczynają fruwać, to bywa straszne!”

„Najważniejsze to bujać w obłokach.”

„Orzeł: suita na dwa skrzydła i obłoki.”

„Raz sroka bujała w obłokach.
Wrażeniami się chciała dzielić.
Rozśmieszyła tym wróbelka,
Chce się dzielić? To złodziejka”

„Zniszczą – odtworzą, zbudują – połamią
Żadne się na nich nie znajdzie lekarstwo
Gdy skrzydła świata przypną już do ramion –
Poniosą w kosmos genialne bestialstwo”

„Jutro świat mnie pokocha,
Z nieba sypnie się grosz,
Będę bujał w obłokach
Całkiem wolny od trosk.”

„Bujałem w obłokach długo. Po pewnym czasie okazało się, że oderwałem się od atmosfery. Swoją drogą, była ona ostatnio trudna do zniesienia.”

„Gdzie jest i gdzie była cnota u ludzi, którzy dokonywali wielkich rzeczy na tym padole? Zaczynam się doprawdy obawiać, że spotyka się ją tylko w wyobraźni historyków.”

„Każde z nas jest w innej sytuacji, rozumiesz? Tobie [Żywadze] skrzydła dane są po to, byś ulatywał na nich w obłoki, a mnie, kobiecie [Larze], po to, by przypaść do ziemi i skrzydłami osłaniać pisklę przez niebezpieczeństwem.”

„Nie jestem mizoginistą… ale trzeba przyznać, że one bywają strasznymi zdzirami.”