„W młodości wszyscy czujemy się zagubieni, ale to mija.”

„Doskonałość poznamy dopiero „w odległej krainie”, w miejscu spotkania i wiecznej młodości. Zatem wszyscy spotkamy się w chwili ponownego połączenia tego, co przedtem było rozdzielone.”

„Człowiek wybiera samotność jedynie wtedy, gdy jest w zupełnej harmonii z samym sobą albo też, gdy czuje, że wszyscy ludzie są mu tak obcy, że nawet w tłumie, nawet wśród bliskich czuje się w głębi duszy samotny, zdany na samego siebie.”

„Dlaczego tu jestem, Boże zagubionych dusz, Boże sam zagubiony pośród innych bogów?”

„W młodości nasze szczęście jest nadzieją; w starości – rozpamiętywaniem nadziei młodości.”

„Wszyscy młodzi noszą w sobie ten krzyk – krzyk buntu, rozpaczy lub nadziei. To prawo młodości. Ich krzyk jest czymś dobrym, pod warunkiem, że wywoła echo, że ktoś go usłyszy.”

„Ludzi najłatwiej znaleźć, kiedy się zagubią.”

„To, co możliwe w młodości, tego nie można na ogół mieć w pełnych rozmiarach i wszystkich formach. Dlatego niemal wszyscy są ofiarami złudzenia, że „utracili młodość”, która przecież mogła być o tyle lepsza. Nie, nie mogła.”

„Bije zegar godziny, my wtedy mawiamy:
'Jak ten czas szybko mija!' – a to my mijamy.”

„Czy już stałeś się jednym z tych
Co nie marzą
Po co im sny
Czasem tylko przemknie ci myśl
Że czas mija wciąż i mijasz ty”