„Uważam, że Adam Mickiewicz tworząc Pana Tadeusza, na pewno nie napisał dramatu scenicznego. Gdyby chcieć z niego zrobić sztukę akcji, utwór straci swą poetyckość, uleci piękno słowa… Jeśli już, czasem sobie żartuję, to musiał wieszcz przewidzieć powstanie teatru jednego aktora, bo Pan Tadeusz jest gawędą, takim gotowym materiałem na monodram.”

— Irena Jun

Źródło: Katarzyna Kabacińska, Choćby rapowany, byle był czytany, „Express Bydgoski” nr 46, 25 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111819.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

piękno , strata , czas , czytanie , aktor , dramat , słowo , akcja , napisanie , powstanie , utwór , zrobienie , wieszcz , teatr

Irena Jun 1

polska aktorka i reżyserka 1935

Podobne cytaty

„Bardzo dużo czytałem, często chodziłem do teatru. Ogromne wrażenie zrobił na mnie spektakl La fabulacione z Tadeuszem Łomnickim i co prawda nie myślałem jeszcze o aktorstwie, ale moja ówczesna dziewczyna chciała być aktorką i namawiała mnie, żebym spróbował. Zdałem i zostałem aktorem.”

Jacek Rozenek (1969) Polski aktor i lektor

o tym, jak zdecydował się na studia aktorskie.
Źródło: Bohdan Gadomski, Celebryta przez przypadek, „Tygodnik Angora” nr 9, 3 marca 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/157014.html

„Jeszcze jako początkujący tekściarz napisałem dla Tadeusza Olszy monolog (…) Dzienniczek syna.”

Stanisław Tym (1937) polski aktor, satyryk, felietonista

Olsza był znany z tego, że miał trudności z zapamiętaniem tekstu i wszystkie monologi mówił pod suflera. Dodatkowo miał też problem ze słuchem. Numery estradowe Olszy często wyglądały tak, że wychodził Olsza na scenę, kłaniał się, dostawał brawa, następnie słychać było głos suflera. A że teksty były śmieszne, publika zaczynała się śmiać i zagłuszała powtarzającego tekst Olszę. Ludzie bili brawa po pointach suflera, paląc pointy aktorowi. Kiedy Olsza dostał mój monolog, mógł sobie cały tekst dużymi literami napisać w tytułowym dzienniczku. Na pierwszym przedstawieniu wygonił suflera. Ten poszedł się poskarżyć do dyrekcji teatru. Olsza przychodzi na dywanik i co mówi? „Bo wy, kurwa, nic nigdy nie zrozumiecie. Tak piszą te monologi, że się zwyczajnie nie sposób nauczyć. Przyszedł utalentowany gówniarz, napisał… i samo wchodzi do głowy”.
Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Stanisław Tym, „Playboy” nr 2, 2007 http://wywiadowcy.pl/stanislaw-tym/

„Miłość jest sztuką sceniczną. Gdy kocha jedno – to tragedia, gdy oboje – to komedia… a więc zawsze dramat.”

Stefan Pacek (1938)

„Buduję swoje monodramy na trochę innej zasadzie niż inni. Dla mnie monodram to pełny spektakl teatralny – z dramaturgią, zmianą miejsca akcji, przenoszeniem się w czasie, zmianą kostiumu. Wszystko to, co dzieje się w teatrze. Przy czym mam do dyspozycji tylko siebie.”

Dorota Stalińska (1953) aktorka polska

Źródło: „Film” nr 35, 1980

„W teatrze nawet cisza na widowni jest formą wyrażania opinii. Czuję, kiedy publiczność jest zniecierpliwiona, bo nie wierzy w sceniczną opowieść.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niepewnosct.htm

„Życie każdego z nas jest materiałem przynajmniej na jedną książkę. Na dramat, na komedię lub na książkę kucharską.”

Aleksander Kumor

„Teatr jednego aktora nigdy mnie nie interesował, to forma zastępcza. Dla mnie ważni są ludzie – partnerzy sceniczni, z którymi wspólnie kreuje się świat.”

Krzysztof Stelmaszyk (1959)

Źródło: Małgorzata Piwowar, Małpowanie szablonów, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/msza.htm

„Tadeusz grał jedną ze swoich najważniejszych scen w tym przedstawieniu: rozmowę obłąkanego Leara z oślepionym Gloucesterem. Pod koniec tej sceny Lear ucieka swoim prześladowcom. Tadeusz wybiegł za kulisy, i jak potem się okazało, usiadł w fotelu, który był przygotowany do następnej sceny z jego udziałem. Tam, w kulisie czekał na swoje wejście nieżyjący już aktor Marek Obertyn i to on zobaczył, jak nagle Tadeusz spada z krzesła i opada na podłogę. Ja i kilku współpracowników, którzy oglądali próbę z widowni, usłyszeliśmy dziwny odgłos i krzyk, prawdopodobnie Marka. Pobiegliśmy za kulisy i zobaczyliśmy leżącego Tadeusza. Wszyscy myśleliśmy, że to jakieś zasłabnięcie, wiedzieliśmy też, że ma wstawiony rozrusznik serca. Szybko przyjechała karetka pogotowia i przewieziono go na OIOM. Razem z jego żoną Marysią Bojarską, która była też obecna na próbie, czekaliśmy w szpitalu na wynik badania. Po kilkudziesięciu minutach dowiedzieliśmy się od lekarza, że Tadeusza już nie ma z nami.”

Eugeniusz Korin (1954)

o okolicznościach śmierci Tadeusza Łomnickiego.
Źródło: Marek Zaradniak, Pędźmy za nim biegiem, biegiem!, „Polska Głos Wielkopolski” nr 44, 22 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133662.html

„Pan Tadeusz to trzeźwe spojrzenie na nasz kraj i na mechanizmy, które są w nas. Spojrzenie czasem prześmiewcze, czasem bardzo serio.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

o Panu Tadeuszu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

„Każdy aktor to niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju instrument muzyczny. Reżyser może mu tylko powiedzieć, jaki utwór chcemy wykonać i jakich strun powinien dotknąć, żeby zagrały właściwym, pełnym brzmieniem. Wielki Tadeusz Łomnicki, kiedy jeden z reżyserów próbował mu nieudolnie pokazywać, jak ma zagrać, powiedział z dezaprobatą: „Oj, mój drogi, uważaj! Bo ja ci tak zagram, jak pokazujesz….””

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: „Przegląd”, 24 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19944

Tematy

Irena Jun 1

Podobne cytaty

Pokrewne tematy